De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 139]

Vertaalde poëzie

[p. 140]

Gedicht
Anna Achmatova
(Vertaling Marja Wiebes en Margriet Berg)

De herinnering gaat al verbleken,
En je levenslot boeit me maar flauw,
Maar mijn ziel draagt nog altijd het teken
Van die ene ontmoeting met jou.

En ik word naar je huis toegedreven
Aan de drasse rivier. Ik loop door.
Want ik weet dat ik anders je leven
En je zonnige rust wreed verstoor.

Ook al heb je nog nooit vol verlangen
Met je lippen mijn mond aangeraakt,
En ook nimmer in gouden gezangen
Mijn vervoering onsterflijk gemaakt -

Toch voorvoel ik in 't diepst van mijn dromen,
Als de avond zo zacht is en blauw,
Dat er ooit nog een weerzien zal komen,
Onafwendbaar een weerzien met jou.

*

О тебе вспоминаю я редко
И твоей не пленяюсь судьбой,
Но с душн не старастся меткаъ
Незначительной встречи с тобой.

Красный дом твой нарочно миную,
Красный дом твой над мутной рекой,
Но я знаю, что горько волную
Твой пронизанный солнцем покой.

Пуль не ты над моими устами
Наклонялся, моля о любви,
Пусть не ты золотыми стихами
Обессмертил томленья мои -

Я над будущим тайно колдую,
Если вечер совсем голубой,
И предчувствую встречу вторую,
Неизбежную встречу с тобой.