De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 47]

Twee gedichten
Max Schreuder

Bijlmer (binnen)

Ruim binnen bereik van lege ramen,
de dag ter verlichting,
zwerf ik door cellen
volgestort met steen.

Een wonder dat mijn stem
niet in de muur blijft hangen.
Een raadsel dat mijn lijf
niet tot een beeld verstrakt.
Kom ik van goeden huize?

Deze hoogwaardigheid
aan massa's toegekend,
dit wonen zonder lach van buren
vertraagt de groei van wensen:
Half leven hier soms mensen.

[p. 48]

Bijlmer (boven)

Eenmaal het toppunt bereikt,
vallen kosmos en polis samen.
Op deze diademische avond
voegen vliegtuigen knipperend kralen
aan ruisende branding van autowegen.
Treinen trekken lijnen
tussen verlicht fatsoen.
Geometrisch beheerst
dwaalt mijn blik naar de hemel:
Sterren voegen zich
volgens menselijke bedenksels.
‘Het is goed!’
schalt de sociale klaroen.