De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 53]

Vier kwatrijnen
Jean Pierre Rawie

Het ijzelt, en de struiken zijn van glas.
Wij lopen samen door het witte gras.
Er zijn van die momenten dat ik wilde
dat alles nu maar bleef zoals het was.

*

De winters, zeg je, lijken elk jaar kouder.
Zo is het niet: wij worden merkbaar ouder.
Ik huiver, kind, omdat ik nog zo houd
van je al grijzend hoofd tegen mijn schouder.

*

Al heb je wat je kon aan mij misdreven,
het valt me licht je alles te vergeven;
ik heb wel door dat het geen pretje is
het leven van een mooie vrouw te leven.

*

Wij zijn - vergrijsd en het gelaat doorgroefd -
niet dikwijls meer ten dode toe bedroefd,
alleen van tijd tot tijd een beetje treurig
omdat het allemaal niet meer zo hoeft.