De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 163]

Uit: De gave
Vladimir Nabokov
(Vertaling Werkgroep Slavistiek Leiden)

We stonden een keer met zijn beiden
In het avondrood op de brug.
Ik vroeg: in latere tijden
Denk jij aan die zwaluw terug?
En toen antwoordde jij: tot het einde!

En wat smartelijk weenden wij beiden,
Wat een kreet gaf het leven in vlucht!
Totterdood, tot het einde der tijden,
Zo stonden wij daar op de brug.

[Russisch]

Однажды мы под вечер оба
стоялн на старом мосту.
Скажи мне, спроснл я, до гроба
запомнишь - вон дасточку ту?
И ты отвечала: еще-бы!

И как мы заплакали оба,
как вскрикнула жнзнь налету...
До завтра, навекн, до гроба, -
одиажды, на старом мосту...

[Engels]

One night between sunset and river
On the old bridge we stood, you and I.
Will you ever forget it, I queried,
- That particular swift that went by?
And you answered, so earnestly: Never!

And what sobs made us suddenly shiver,
What a cry life emitted in flight!
Till we die, till tomorrow, for ever,
You and I on the old bridge one night.