De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 30]

Nederlandse poëzie

[p. 31]

Twee gedichten
Hans Kok

Boerderijbrand bij Heeg (Fr.)

Nu er, na al die jaren,
genoeg te dichten is,
schrijf ik dat ik een dichter ben
en rij bij Heeg de polder in.
Het loopt tegen de schemering.

Buiten de autoruit
maakt scherend zonlicht
gras begeerlijker dan jade
en wordt het Heeger Meer
(of heet het hier al Fluessen)
een heimelijk breukvlak met mica.
Rietzomen staan bovendien
knispergeel tegen een wand
vol wolken grijs als ezelsvel.

Nu er dan eindelijk genoeg
te dichten is
breekt aan de einder vuur
uit het dak van een hoeve,
schichtig schrijvende tongen
op dit tot nu toe
onbeschreven beeld.

[p. 32]

Bovendeks

Craquelé, zo ijl en voornaam -
haar gelaat boven rolstoel
in sjorrings verankerd
is onkreukbaar
a/b ms Havendienst ii.

Oude vrouw op de Waterweg -
haar oog, het zeeblauwe
blinde, bewaakt
onweerspreekbaar
al wat vaart
en ligt afgemeerd.

Haar oog, het turkooise
ziende, genadiglijk
opslaand heeft zij
een rondvaart aanvaard,
aanvaard de havenwind
van altijd
en welweer.

IJl craquelé bovendeks verankerd -
onpeilbaar haar overgave,
volmaakt onverbiddelijk
haar aanspraak
op ontstaan.