De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 51]

De nies
Duco van Weerlee

Zittend onder de lamp, snotverkouden
droom ik een eind weg: ik loop
op rozen in de bergen van Midden-Java
in de onberispelijke lente van Tawangmangu.
Alles conform paradijs: murmelende
beekjes, decoratieve rotspartijen, alle
geuren en kleuren, met dieptewerking.
Ik denk: wat kan het mij ook schelen
en ik hef, stug doorstappend, een mantra aan:
aum... aum...
Even blijft het stil, dan klinkt
ergens van opzij
een klaaglijk geloei:
aum... aum...
Vier bolle ogen in de berm
staren de vreemdeling aan, twee stom
verbaasde koetjes weten niet
wat ze zien
(maar jongies dan toch).
Zittend onder de lamp, snotverkouden
verscheur ik mijn droom met een hartstoch-
telijke nies. Mijn kat antwoordt daarop
met een gearticuleerde miauw van mededogen.
Ouder en zieker, vrienden, leert men
de taal der dieren verstaan.