De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 32]

Nederlandse poëzie

[p. 33]

Twee gedichten
Maarten Doorman

Granada (42^o)

Hier regent het tot de laatste snik,

de rivieren zijn hier
een herinnering aan later,
liefde is in deze dorpen
zoals Italiaanse populieren
de cypressen van Nederland zijn.
Hitte bonst in het zenit,
plast water bij de wijn,
morst her en der mierzoete dranken.

Het stof, liefste, maakt je woorden dof,

je zegt je hebt dorst
maar in deze dorpen
is liefde een herinnering om later te lessen,
is liefde
een kind dat spuugt naar de zon.

[p. 34]

Hunebedden

Ze stonden op verkeerde grond,

verzonken niet en bleven niet
als veenlijken bewaard.

Zo lang konden ze niet gelegen hebben

of ze woeien open tot skelet,
uitgespaard de stenen
en bleven niet, een hunebed
is niet meer
dan wat er niet in is:

een tram in de remise, een café

na sluitingstijd, een autoloze zondag,
minder nog dan wat er
niet in is,
een hoopje keien plotseling in een bos.