De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 88]

Vier gedichten
Willem Wilmink

Huiswaarts

Dat men zich in de weg vergiste
en vaak tegen de bierkaai vocht,
dat men de beste kansen miste
- te hoog toch werd het doel gezocht -

dat veel onhaalbaar is gebleken
en zo wanhopig onvervuld
tot aan het allerlaatste teken
van een symbool, in zwart gehuld,

dat is geen avondmeditatie
van dominee of kapelaan:
't is de gewone conversatie
als de supporters huiswaarts gaan.

Voorspellingen

Ik kan het je voorspellen
met dag en uur erbij,
je moet me maar eens bellen
of het uitkwam wat ik zei.

Je vrouw vertoont op zeekre dag
een soort van tweede jeugd
in houding en in oogopslag,
en echt, het doet je deugd.
Toch ben je al wat voorbereid
en voel je je beklemd,
want stel dat ze die nieuwigheid
voor een ander heeft bestemd.

[p. 89]

 

Dan ga je plotseling een keer

 

zo fijn met haar naar bed,

 

zo was het in geen jaren meer,

 

het huwelijk lijkt gered.

 

En daar komt dan een ruzie van

 

vlak na de vrijerij,

 

daarmee is je illusie dan

 

voorbij, mijn vriend, voorbij.

 

 

 

Je bent verliefd, je bent vervuld

 

van deze ene meid,

 

dus krijgt de minnaar alle schuld,

 

haar scheld je alles kwijt.

 

Ze brengt de kinderen, haalt ze op,

 

en net voordat ze gaat,

 

kookt alles over in je kop,

 

je wordt hysterisch kwaad.

 

 

 

Je denkt zo'n dertien weken lang:

 

nou komt het toch nog goed.

 

Bent tegelijkertijd al bang

 

hoe dát dan worden moet.

 

Tot er opeens uit alle leed

 

een nieuw gevoel ontstaat.

 

Dan loop je, eer je 't zelf nog weet,

 

te fluiten over straat.

 

 

 

Ik kan het je voorspellen

 

met dag en uur erbij,

 

je moet me maar eens bellen

 

of het uitkwam wat ik zei.

Het menselijk geluk

De huur betaald. De stoep geschuurd.
Een goeie visboer in de buurt.
En een meid die als ze naast je gaat,
loopt te zingen over straat.

[p. 90]

Klacht van de gebraden zwaan

uit de Carmina Burana

Vrogger ha'k 'et ja wa best,
bin 'k een mooie zwaan 'ewest,
en ik zwemm' as de pest.

O mien God,

zwat as 'n pot

a'j toch an dat broadspit wod'.

Jao jongs, ai'j in 't water zit,
en ie bint nog prachtig wit,
ach, dan denk-ie nig an 't spit.

O mien God,

zwat as 'n pot

a'j toch an dat broadspit wod'.

'k Heb in 't water spölt en stöit,

in dee daag'n hebt ze nooit
zolt en pepper op mi'j ströit.

O mien God,

zwat as 'n pot

a'j toch an dat broadspit wod'.

Met mien mooi'n lang'n nek
zwemm' ik in de Buurse bek,
't was mien beste tied. Joa, krek.

O mien God,

zwat as 'n pot

a'j toch an dat broadspit wod'.

Jao, oéw lè'm geet verdan,
meer mi'j doot ze in de pan.
En ie smull'n de wa van!

O mien God,

zwat as 'n pot

a'j toch an dat broadspit wod'.