De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 34]

Gods spel
Peter Verstegen

Naar aanleiding van Mefistofeles' uiteenzettng over de Schepping in Bertrand Russells ‘A Free Man's Worship’, eindigend met: ‘Yes,’ he murmered, ‘it was a good play; I will have it performed again.’

God was 't gejubel van zijn engelenscharen
goed zat; die brave slavenzielen waren
zo star, zo wars van ieder nieuw geluid;
't bazuingeschal kwam hem Zijn oren uit.
Daarbij - het was terecht dat ze Hem eerden.
Ach, als Hij eens een wereld kon creëren
met schepsels die Hij kwelde, naar Zijn wet...
Het grote drama werd in gang gezet.

Het kostte tijd, een kwestie van eonen,
aleer Hij voor zijn moeite iets kon tonen.
Toen trad verdichting in van gloeiend gas.
Een massa die er uitgeslingerd was,
werd melkweg. God zag rond en Hij ontwaarde
een aardige planeet (het was de aarde).
Daarop nu richtte Hij Zijn energie,
koelde de boel een beetje af, en zie:

Na vele monsterlijke misgeboorten
(God léérde nog, probeerde vele soorten),
ontstond de mens, gewapend met het woord,
die daardoor denken kon zoals het hoort:
hij dacht dat deze wereld tot iets diende,
dat er iets hogers was, iets waar hij ziende
blind voor moest zijn: een Vredevorst, een God -
en Die te eren, ja! Dat was zijn lot.

[p. 35]

 

God mocht er graag naar kijken uit den Hoge.

 

Hij greep niet in, Hij was niet echt bewogen,

 

Hij was meer een geleerde die vanuit

 

zijn observatiepost luistert naar 't luid

 

misbaar of kijkt naar 't altijd onverwachte

 

gedrag onder zijn lens - en dan zacht lachte.

 

Hij zag wel dat de mens steeds meer verzon

 

aan wapens, waar hij steeds meer kwaad mee kon.

 

 

 

Wat Hem alleen maar echt interesseerde,

 

was dat zoveel miljoenen Hem vereerden.

 

Al zond Hij ziekten, rampen, hongersnood,

 

het bleef maar luid weerklinken: God is groot,

 

God is rechtvaardigheid, God is weldadig,

 

is liefde, is verlossing, is genadig.

 

Hij hield van hen, zij het ook als pervert,

 

totdat hun geloof geleidelijk kleiner werd.

 

 

 

Het duurde lang voor het Hem echt ging hinderen

 

dat ze Hem afvielen, Zijn mensenkinderen.

 

Maar 't werd te dol, en met een grote knal

 

verdween onze planeet uit het heelal.

 

't Middel daartoe hadden die stomme apen

 

(begaafd met taal en rede) zelf geschapen.

 

Opdat Ik mij, dacht God, niet meer verveel

 

is dit spel waard dat Ik het vaker speel.