De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 131]

Twee gedichten voor Piet Paaltjens
Kees Stip

Het Hanengeschrei

Ik heb haar gezoend in het Hanengeschrei
bij de automaat aan de Choorstraat
terwijl ze garnalenkroketjes at
of wat daar gewoonlijk voor doorgaat.

Er glommen lichtjes op haar lip
van een eenzame oude lantaren.
In de verte knarste de Zeister tram
en de avondwind woei door haar haren.

Ik zei tegen haar: ‘Doe die lichtjes uit,
anders sta ik niet meer voor mezelf in.’
En toen ze weer aangingen zette de Dom
het voorspel van kwart over elf in.

Voor deze zoen mag de duivel mijn ziel
en mijn lichaam de schilleboer halen,
Ik proefde de eeuwige zaligheid,
en een klein beetje ook de garnalen.

(1935)

Het tranengeschrei

Wit mijn wangen waar alle
tranen langs een lijn
van wittere zoutkristallen
terug te voeren zijn

naar de bittere bronnen
die heine zo zoet ontsloot.
piet wat ben je begonnen,
ik huil me helemaal rood.

(1985)