De Tweede Ronde. Jaargang 6



[pagina 29]
Archeoloog te Morgantina Ron Elshout 1 Alsof het wondkorst is wordt in lagen de aarde afgekrabd uren vergaan dag na dag onder de zengende zon zoekt hij verbeten naar tekens uit een dichtgegroeide tijd deze mythe wordt de grond van zijn bestaan eerst was de bodem geel later soms bloedrood in de bressen die hij slaat veegt de wind vaal grijs zand maar de geur van tijm waait aan hem voorbij
2 Het knarsende wagenwiel de boer die traag van de velden huiswaarts gaat heeft hij niet gehoord wat hij in zijn zwijgende wereld verstaat is alleen het ingelegde woord voorbij een drempel dat hem ‘xaipe’ wenst in een weerbarstige dode taal die hij ternauwernood beheerst

[pagina 30]
3 Zand wordt langzaam steen door voorzichtig vegen tekent verbleekt mozaïek zich af sedimenten van een oud verhaal: ogen, een muts, de vleugel van een arend zo heeft hij nog nooit gekeken hij ziet op de verweerde vloer een overladen tafel rumoerige gasten zijn gekleed in soepel linnen, kinderen spelen en uit een kruik vult Ganymedes broos vaatwerk met rode wijn
4 Langs rotsig pad door gele en grijze kavels heeft hij zich gehaast in de stad slaat de markt hem in het gezicht: venters brengen schreeuwend zurige wijn aan de man de stank van rottend hout en bedervende vis blijft hangen op het plein buiten de muren schuurt de wind langs stoffig stoppelveld, steeds werkend aan voortvretend verval in zijn vuist verzandt een gevonden fossiel tot gruis