De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 148]

Twee gedichten
Imre Péntek^*
(Vertaling Erika Dedinszky)

Trots

Geen mens heeft het ooit voor me opgenomen,
ik moest het zonder aanbevelingsbrieven stellen,
niemand belde terwille van mij zijn relaties,
tussen minzame bureaus ging het nooit over mij,
geen vip viel ooit onverwachts mijn kamer binnen,
familie op sleutelposten had ik evenmin,
geen krant liet mij toe in zijn kolommen,
dus zeg ik terecht met taaie trots:
ik werd een nul, maar wel op eigen kracht.

* Imre Péntek (1942) studeerde Hongaarse taal- en letterkunde in Boedapest. Hij was korte tijd werkzaam als leraar, later als journalist en mederedacteur van literaire tijdschriften. Momenteel is hij literair conservator van het Balatonmuseum te Keszthely. Hij heeft zich van begin af aan vooral ingezet voor de herintegratie van de literatuur die door Hongaren in het Westen geschreven wordt. Na een valse start in het socialistisch realisme werd zijn poëzie allengs verfijnder, individualistischer, cynischer, experimenteler.

Önérzet

Engem nem protezsáltak sem itt, sem ott,
nem írtak érdekemben ajánlott levelet,
nem szóltak át telefonon senkinek,
nyájas íróasztalok sem társalogtak miattam,
jeles személyiség sem jött hozzám hívatlan,
a fönti rokonok sem intézték dolgomat,
nem nyílt nekem soha sem mellék-, sem pótrovat;
joggal tölthet el a csökönyös büszkeség:
saját erőmből váltam senkivé.

[p. 149]

Das ewig Weibliche

mijn vrouw is zo verdomd huiselijk
dat ze een concentratiekamp
nog gezellig zou kunnen maken

ze hing er lampionnen aan het prikkeldraad
en door haar geschrobde barakvloer
mocht niemand met laarzen betreden
ze duldde geen spinnewebben in de wachttorens
ze zette de hemel lekker wijd open
ze joeg de rook uit de crematoria
in de geweerlopen stak ze bloemen
ze droeg haar streepjespak tot het mode werd
uit aardappelschillen op de belt gevonden
serveerde ze een exquise maaltijd
en haar leven riskerend maakte ze
de afschuwelijke houten britsen
met haar kanten kleedjes belachelijk
zij is de ganse dag aan het redderen
ze heeft het helemaal in haar vingers
onze huurkamer is ook door haar opgeknapt
zó fraai dat de eigenaar 'm amper herkende
hij zei dan ook meteen
uw vrouwtje is goud waard
mijn hoed af voor d'r meneer nee echt ik meen het

Örök asszonyiság

feleségem olyan házias
hogy lakályossá tenne egy koncentrációs tábort

a szögesdrótra lampionokat akasztana
az általa fölsikált barakkpadlóra
csizmában nem léphetne senki
pókhálózná az őrtornyokat
kinyitná az eget
a krematórium füstjét kiszellőztetné
a puskacsövekbe virágokat dugdosna
divatossá viselné a csíkos rabruhát
a szemétdombon lelhető krumplihéjból
nem mindennapi kaját hozna ösaze
s a szörnyü fapriccset
élete kockáztatása árán
csipketeritővel csúfolná meg
örökké tesz-vesz
nem minden érzék nélkül
albérletünket úgy helyrepofozta
hogy a tulaj alig ismert rá
aszongya nekem
a maga asszonykája megéri a pénzét
én mondom le a kalappal előtte uram