De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 138]

Twee gedichten
Anna Kiss^*
(Vertaling Erika Dedinszky)

Nacht, pauw van blauwe veren

- Nacht, pauw van blauwe veren,
vlieg naar de gastenkamer,
pruim, rol over de takken,
pruim, rol van de takken,
pruim, rol in de schalen!

- wordt de nacht pauwgewaden,
gaat ook de inktbloem stralen,
kom naar de gastenkamer,
wordt de nacht pauwgewaden.

- Nacht, pauw van blauwe veren,
sterf in de gastenkamer,
lief, eer ik zal arriveren
verliest de nacht haar veren.

- Verliest de nacht haar veren
en raak ik slechts aan je kleren.

* Anna Kiss (1939) is een dichteres van het platteland. Ook al geeft ze les op een middelbare school, haar poëzie wortelt nog steeds in de magische wereld van de oudste volksverhalen, ballades en volksliederen. Uit al die elementen wist zij echter een volkomen autonoom oeuvre op te bouwen dat naast zangerige, bezwerende ‘sjamanenverzen’ ook veel absurdistische sprookjes en toneelstukken bevat. Enige jaren geleden nam ze, samen met Miklós Veress en Judit Pinczési, deel aan One World Poetry in Amsterdam.

Éjszaka, kéktollú

- Éjszaka, kéktollú páva,
Szállj be a tisztaszobába,
Szilvaszem, perdülj az ágra,
Szilvaszem, perdülj az ágról,
Szilvaszem, perdülj a tálba!

Majd ha az éjszaka páva,
S níylik a tinta virága,
Várlak a tisztaszobába,
Majd ha az éjszaka páva.

- Éjszaka, kéktollú páva,
Halj meg a tisztaszobában,
Kedves, amíg odaérek,
Hullik a tolla az éjnek.

- Hullik a tolla az éjnek,
Már csak a válladig érek.

[p. 139]

Rondgang

Aan dit diepzwarte water
waar bomen draaien in dromen
zweven luchtblauwe vogels
drijven gelaten bloemen
schalen van tin vol deuken
uit grote geplette bokalen
drink ik van de rivier het schuim
daar ginder het dove gebergte
hier mijn vogelbeladen bomen
daar ginder het suizende heelal
hier blinkt een maan van tin toch
hier draait de wind van zelve
en ratelt de wind: net zeilen
mijn vingers knippen als scharen
van mijn vleugels het web af
mijn brief kan ik nu schrijven:
Bij dit diepzwarte water
waar bomen draaien in dromen
zweven luchtblauwe vogels
drijven gelaten bloemen
schalen van tin vol deuken
uit grote geplette bokalen
drink ik van de rivier het schuim
daar ginder het dove gebergte
hier mijn vogelbeladen bomen
daar ginder het suizende heelal
hier blikt een maan van tin toch
hier draait de wind van zelve
en ratelt de wind: net zeilen
mijn vingers knippen als scharen
van mijn vleugels het web af
mijn brief kan ik nu schrijven:
ik werp in de put de sleutel
ik wacht hier onder mijn bomen
waar eieren van zij aan 'n draadje
mijn achterhoofd baart mij ogen
vaarwel alle oude sprookjes
ik ben nu drieëndertig
en mag op het water lopen

Visszatérő

Eme fekete víznél
álmukban forgó fáknál
levegő-kék madárok
a vízvitte virágok
ütött-kopott óntálak
lapított nagy kupákból
iszom a folyó habját
ott túlnan a süket hegy
itten madaras fáim
ott túlnan csak a semmi
itten ón-hold világol
szél is magától fordul
kelepel szél-vitorla
szárnyaimról a hálót
ujjam levágja: olló
levelemet megírom:
Eme fekete víznél
álmukban forgó fáknál
levegő-kék madárok
a vízvitte virágok
ütött-kopott óntálak
lapított nagy kupákból
iszom a folyó habját
ott túlnan a süket hegy
itten madaras fáim
ott túlnan csak a semmi
itten ón-hold világol
szél is magától fordul
kelepel szélvitorla
szàrnyaimról a hálót
ujjam levágja: olló
levelemet megírom
kútba vetem a kulcsot
fáim alatt megállok
szálon selyem-tojások
szemem kibújik hátul
búcsúzom a mesétől
éveim harminchárom
ráléphetek a vízre