De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 131]

Vertaalde poëzie

Boerenchristus, schilderij van Béla Kondor

[p. 132]

Twee gedichten
Mihály Balázsovics^*
(Vertaling Erika Dedinszky)

Ik ben nu dertig

Om mezelf te herkennen

wrik ik mijn gezicht uiteen

en stel het dan weer samen

* Mihály Balázsovics (1943) groeide tussen de arbeiders van het fabriekseiland Csepel bij Boedapest op. Aanvankelijk pakte hij ook alle soorten werk aan die hij maar kon krijgen. Pas na een zwaar ongeluk op eenentwintigjarige leeftijd begon hij zich voor de literatuur te interesseren. Zijn poëtische spraak aarzelt voortdurend tussen hoop en depressie. Hij werkt in de stadsbibliotheek van Boedapest.

Harminc éves vagyok

Hogy magamraismerjek:
szétfeszegetem,

összerakom az arcom.

Zondag

Vandaag kwam
weer niemand op bezoek.
Ons wachten sluit zich
als een schelp.
En verkalkt.

Ik heb het raam, onze ogen
met planken dichtgetimmerd.
Huil niet.

Vasárnap

Ma sem jött
hozzánk senki.
Bezárult kagylóhéj
a várakozás.
Meszesedik.

Bedeszkáztam
az ablakot, szemeinket.
Ne sírjál.