De Tweede Ronde. Jaargang 5(1984)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 178] [p. 178] Twee gedichten Franz Hellens (Vertaling Peter Verstegen) Denk niet Denk niet dat woede je misstaat Wanneer je blauwe ogen fonkelen, Zoals op zee, als 't weer omslaat En je ziet duizend vonken flonkeren. Ik hou van wat je zingen doet, Of schelden, 'k hou van je ontstelde Oogopslag, van het innig zoet Wanneer je zielestorm verstilde. Alles waaruit jouw aard bestaat, Je lust, je loomheid en je razen, Is dagelijkse weideplaats Waar ik mijn armoede laat grazen. Ne croyez pas Ne croyez pas que la colère Est laide lorsque vos yeux bleus Comme la mer soudain s'altèrent Ou scintillent de mille feux. J'aime en vous ce qui chante ou gronde, J'aime vos yeux bouleversés, Et j'aime la douceur profonde De votre âme aux flots apaisés. Tout ce qui fait votre nature, Tourmente, langueur, volupté, C'est la quotidienne pâture Dont se nourrit ma pauvreté. [pagina 179] [p. 179] Huis met zon Het huis heeft negen ramen, boven vijf, Beneden vier, dan nog de deur; de luiken Zijn toe, tegen de zon, want de façade, Die witgepleisterd is, ligt op het Zuiden En kijkt vanaf een helling uit op zee. De schaduw van de bergkam valt al naar De zon klimt, en haar licht valt op de vijf Ramen van de etage, maar te zes Uur wijkt de schaduw schuin naar links, verdwijnt Dan langzaam met het scheiden van het licht. Nooit openen zich de dubbele vleugels van De negen luiken dan van acht uur 's morgens Tot tien uur, en gedurende die tijd, Zo kort maar, kijkt het huis op zee uit met Zijn negen ramen, zwart en zonder weerschijn. Maison au soleil La maison a neuf fenêtres, cinq en haut Et quatre en bas, plus la porte, les volets Sont fermés à cause du soleil car le mur De façade peint à la chaux est tourné Au midi sur un coteau devant la mer. L'ombre de la corniche tombe à mesure Que le soleil remonte et couvre les cinq Fenêtres de l'étage, mais à six heures Elle oblique vers la gauche et disparaît Peu à peu jusqu'au déclin de la lumière. Les ailes doubles des neuf volets jamais Ne s'ouvrent que de huit heures du matin Jusqu'à dix heures, et c'est pendant ce temps Très court que la maison regarde la mer Avec ses neuf fenêtres noires sans reflets. Vorige Volgende