De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 42]

Nederlandse poëzie

[p. 43]

Twee gedichten
Jozef van Acker

Brugge
I
Boven op het Brugse Belfort

Het vertrouwde van de pleinen,
markten, stegen
is in de zee van daken opgegaan.
We zien de veelbesproken
veelgeloofde schone
andersom.
De hoogte is de som
van toezien.
We tellen torens
en lopen over tinnen
tot aan de rand van
't stedelijk steen.
Daar zien we weer het land
beginnen.

II
Walplein

Onder gaslicht
heeft de winter meer gewicht.
Onbegrepen gevels
staren onder bomen
naar elkaar
en naar het vale licht.
Zacht maakt de regen
weerschijn
op de keien.
Het plein is door de straten
langzaam uit de
volle stad
gelicht.

[p. 44]

III
Dijver

De toren domineert het donkre water.
De gevels houden een afzijdige parade.
In het midden rijen linden.
Op de keien
loopt het zien te hoop,
staat het luisteren
graag te horen
- beiaardklanken -
en in die harmonie
dreef zacht een boot
door 't zware gapen
van de brug.

Drie Alpen-impressies
I

Bergen
En de ochtend die verschijnt als een
diamant.
Slierten rook sieren het
vuur van de gletsjer.
Ademloos
hangend in de touwen
stijg ik op de wand.
Straks krast de ijskrap
op de kam
mijn spoor.

[p. 45]

II

In de zachte wei
tussen morene en alm
speelt een kleine
reine symfonie
getrippel
van 't riviertje
tussen klippen
heel miniem
de alpendistel toont
haar witte pluizenbloem.

III

Bergmeer
volmaaktheid van het vlak
afgeronde spiegeling
waarin het oog zich
grandioos verdiept.
Zie hoe rondom,
het stadion
der rank getande kammen,
omgekeerd tot in de hemel reikt.
Liggend op de rug,
met in de blik
het grazen
van een handvol rammen,
verloopt een loom moment
van eeuwigheid.