De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 120]

Light Verse

[p. 121]

Drie Romeinse sonnetten
Giuseppe Gioachino Belli^*
(Vertaling H.L. Prenen)

Verkeerd ingericht

't Is toch maar knudde met het beste stuk
dat Jezus Christus Vader Adam gaf,
het lijkt maar zelden op een toverstaf,
probeer het maar; haast nooit heb je geluk.

De ene wil niet, of je moet haar trouwen.
De andere wil wel, maar dan eerst betalen!
En als we ooit een buitenkansje halen
dan moet je 't in de biechtstoel weer berouwen.

Maar wat een heerlijk lot hebben de honden!
die hoeven er zo zwaar niet aan te tillen,
die gaan hun gang, waar en met wie ze willen;

de biechtstoel zelfs gebruiken zij er voor!
Ze zijn niet bang, als wíj́ voor onze zonden,
en hebben schijt aan hel en aan pastoor.

* Giuseppe Gioachino Belli (1791-1863) leefde en werkte in de nadagen van de Kerkelijke Staat, tijdens de regering van pausen als Gregorius XVI en Pius IX, als ambtenaar aan de kanselarij van de staatsfinanciën. Hij is onsterfelijk geworden door een dichtwerk dat zijn tijdgenoten niet kenden, omdat hij er nooit iets van gepubliceerd heeft: zijn 2279 Sonnetten over het Romeinse volksleven, in de onvervalste en onverbloemde Romeinse volkstaal. Hij had bepaald dat ze na zijn dood verbrand moesten worden. Dit is verhinderd door zijn vriend Mgr. Tizzani, bisschop van Terni. Een zeldzaam voorbeeld van kerkelijke inquisitie, waar het nageslacht van harte mee instemde. Tizzani heeft daarmee het werk van een dichter gered, die sindsdien tot de grootste in zijn genre gerekend wordt. Gogol, die de dichter in 1838 leerde kennen, had daar al een vermoeden van. (H.L.P.)

[p. 122]

Het schandaal

Verdomde kwezels, zwarte ouwe wijven!
zelfs jullie waren hoeren indertijd; -
maar nu misgun je elke jonge meid
wat jullie zelf zo graag hadt willen blijven!

Jazeker: bij míj́ woont een jonge man,
die slaapt met mij, dat doet hij elke nacht,
de bedstee kraakt ervan, en niet zo zacht,
en ik ben blij hoe zalig hij het kan!

Wat gaat 't je an? 't Blijft tussen hem en mij.
Door jullie wordt geen man meer opgejut,
dát is de oorzaak van je huichelarij.

Barst maar van nijd hoe wij hier samenleven; -
want wie de kans krijgt en het niet benut
vindt nooit een biechtvaer die 't ons zal vergeven!

[p. 123]

De biechtvader

Vader... - ‘Bid het Confiteor.’ - Dat deed ik al.
- ‘Heb je berouw?’ - Dat ook. - ‘Begin dan maar.’ -
Ik stal wat daalders van mijn man, een paar.
Ook zei ik ‘klootzak’ tegen hem, en ‘kwal’. -

‘Verder?’ - De kat likte aan de pan met vet,
toen werd ik razend op het stomme beest!
Toch is 't een schepsel Gods... - ‘Is er nog meer geweest?’ -
Een jonge man; hij lag bij mij in bed. -

‘Wat deed je toen?’ - Wat doe je in zo'n geval? -
‘Dat vráág ik juist! Of 't er normáál toeging?’ -
Soms vóór, soms áchter. - ‘Ja, dat dacht ik al...’

‘Mijn dochter, wat betreft die jongeling,
bid om berouw, en kom dan, vroom en kuis,
om acht uur, morgenochtend, bij mij thuis.’ -

L'ordegno spregato

Pare un destino ch'er piú mejo attrezzo

che fece Gesucristo ar padr'Adamo,
ciavessi da costà, si l'addopramo,
da strillacce caino per un pezzo!

Questa nun ce la dà si nun sposamo,

quella vò er priffe e nun je róppe er prezzo,
l'antra t'impesta e te fa verd'e mezzo:
e er curato sta lj sémpre cor lamo.

Benedetta la sorte de li cani,

che se ponno pijà quer po' de svario
senz'agliuto de borsa e de ruffrani.

E ponno fotte in d'un confessionario,

ché nu l'aspetta com'a noi cristiani
sta fregna de l'inferno e der Vicario.

Lo scànnolo

Bizzoche farse, brutte corve nere,

che nun sete piú bone pe mignotte,
perché invidiate mó a le giuvenotte
quello che voi facévio pe mestiere?

Sicuro, tiengo in casa un forestiere:

sto forestiere sta co me ogni notte;
stanno co me, pe bontà sua, me fotte:
e sto fotte me dà morto piacere.

C'è da scannolizzasse pe ste cose?

Trovanno un cazzo ar caso de fottérve,
le faressivo voi le schizzignose?

Nu lo sapete, brutte vecchie corve,

che chi cià er commido e nun se ne serve,
nun trova confessore che l'assorve?

Er confessore

- Padre... - Dite il confiteor. - L'ho detto.

- L'atto di contrizione? - Già l'ho fatto.
- Avanti dunque. - Ho detto cazzo-matto
a mi' marito, e j'ho arzato un grossetto.

- Poi? - Pe una pila che me róppe er gatto

je disse for de me: ‘Si' maledetto’;
e è cratura de Dio! - C'è altro? - Tratto
un giuvenotto e ce sò ita a letto.

- E lí cosa è successo? - Un po' de tutto.

- Cioè? Sempre, m'immagino, pel dritto.
- Puro a riverso... - Oh che peccato brutto!

Dunque, in causa di questo giovanotto,

tornate, figlia, con cuore trafitto,
domani, a casa mia, verso le otto. -