De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 76]

Hiroshige
Peter Verstegen

Het blauw van water op Japanse prenten,
diep indigo verschietend tot een stil
email lichtblauw, wereld van Hiroshige:
Pijnbomen die zich tot een lust voor 't oog
verkronkelen of juist woest knoestig uit
de zinnelijk gekromde heuvels steken.

‘Roepende eenden, rimpelende wind
op 't wateroppervlak’, de pracht en de
expressie van die eenden; de forellen,
voortschietend met roofzuchtig open bek;
‘een karper die een waterval opzwemt’,
de stroom driftig bedwingend met zijn vinnen.

Mensen hier die nog in het landschap passen,
die androgyn en sierlijk wandelen
in ritueel bezoek aan pruimenboomgaard
(de bloesem pril in de oranje lucht),
irissen kijken in een tempeltuin
of schelpen zoeken aan een oker strand.

Het vuurwerk in een aniline hemel,
het rood van bomen en het geel van wolken,
het blauw van bergen, vissen, water, lucht,
het blauw vooral, van takken en van huizen
in de Japanse nacht, kleuren zo hevig,
zo prachtig dat mijn ogen ervan schrijnen.

Nevel die schimmig elke lijn versluiert;
rood van gigantische zonsondergangen
of witte maan als luchtballon zo groot;
mooie, exotische, verdwenen wereld
die net zo min bestaan heeft als Seurats
La Grande Jatte.