De Tweede Ronde. Jaargang 5



[pagina 75]
Landgoed Hans Vergeer Bladeren op de vijver. Nevel. Het beeld van een landelijke Venus treedt uit de struiken. Bedeesd, dat wel. 's Ochtends gaat de grijze nazaat van adel (drie kwartieren) zijn eindje om met de hond. Herinnering aan jachtgenot. Als jongeheer bevoelde hij de volle boerenmeid die huiverend poseerde. 's Middags stoppen zwarte limousines voor de poort. Heren uit het bankwezen bevolken de grote zaal en grinniken besmuikt om het bruine mos op haar buik. Een klap met de hamer roept hen tot de orde. Een middeleeuwse toren leunt tegen het hoofdgebouw alsof hij juist is aangebouwd. De tijd verstreek. Ik neem mijn fiets en vervolg de aanbevolen route. Daar is de zon. Dit land is goed. Even verder zet ik mijn fiets bij het terras. Een rosse meid brengt appelgebak en thee. Ze lacht in onverstaanbaar dialect. Het zou kunnen regenen vannacht.