De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 56]

Drie gedichten
Johanna Kruit

[Ik lees]

Ik lees. De schommel is een boot
die haast vergaat. De tuin gaat op en
neer. Gevaren dreigen. Schuimkoppen
slaan over. De kat is deelgenoot

van alles. Ze dommelt op mijn schoot
terwijl de buurman als een held
geregeld opduikt. Door het geweld
hoor ik niet wat hij zegt. De dood

krijgt me te pakken. Als ik zwaai
naar hem verdwijn ik overboord.
De kat springt weg. Ongehoord
zout de zee. Ik zie een haai

die op me afkomt. Het is moeder, ik ben woest.
Mijn schuilplaats werd verraden door een poes.

[p. 57]

[Een zomerdag]

Een zomerdag. Ik doe of ik naar school ben.
Vanwaar ik lig zie ik mijn vader in de tuin.
Hij graaft en draagt het oude bruine
jasje dat ik van hem ken.

Daar komt mijn moeder. Zij draagt een geheim
en legt het in het gat.
Vlak achter haar zie ik de kat
die weggejaagd wordt. Niemand mag daar zijn.

Ik zie wat ik niet weten mag. De hele nacht
hoor ik het zachte klagen van de kat.

[Dromen genoeg]

Dromen genoeg. De verte buigt zich
van je af. Je kunt haar goed bevolken
met wat je wilt. Boven de wolken
ga je op reis. Het vergezicht

beneemt de adem. Dromen zijn bedrog
zegt moeder. Ga je handen wassen.
Ze voedt je op, je kunt haar niet gelasten
te zien naar wat zij zelf nooit heeft gezocht.