De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 58]

Drie gedichten
Dingeman Kuilman

De derde persoon

's Nachts waait een gordijn

terzijde. Plooien vormen zware schoven.
Het duister is bezet met ogen
als licht de figuranten pleistert.

Iemand leende zijn gestalte

zijn schaduw en zijn ingewanden

een vreemde stak zich in zijn handen
en draagt als masker zijn gezicht.

De arke des behouds

Zee is verkreukeld water.
Rotsen glanzen als kandij.
Een klein fregat maakt slagzij.

Wind laat de zeilen doelloos
hangen. Er staat geen matroos
melancholiek aan de reling.

Boven diens lege silhouet
omzweven putti een portret
van de verveelde Admiraal.

[p. 59]

Dit oude park als overschot^*

Reigers stonden als versteend
en wilgen vielen onbeweeglijk
samen met hun spiegelbeeld.

De terugweg was dezelfde laan:
een wig, waarin een wandelaar
langzaam uit het vluchtpunt nadert.

Etenstijd. De blauwe schemer
vervreemdt het park tot een decor.
Verderop ligt de speelplaats.

Z'n broer klom hoger, toen al
was hij bang te vallen en bouwde
forten in het zand, die instortten.

Z'n moeder smeerde boterhammen
ruilde haar hoofd voor de Margriet
of verzonk in cryptogrammen.

Zij zochten in het pierenbad
koralen, maar vonden wrak na wrak
ter grootte van een ribbenkast.

Hij blijft staan, z'n kraag omhoog
z'n kop van onderaf belicht
door een lucifer - effectbejag.

Misschien een droom: een lege straat
betonnen gevels, avondrood
een deur die luidkeels openslaat.

De kinderlokkers zijn vertrokken
met stille trom en koffers vol
oogappels en blonde lokken.

* Titel ontleend aan het gedicht ‘Een park in Europa’ van Fokke Sierksma.