De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 73]

Twee gedichten
Ron de Zeeuw

Augustus

De zoom van het bos draagt ons als kinderen
slaapdronken in de armen van een vader,
tussen de bomen doen vleermuizen zich
aan onze gefluisterde woorden tegoed.
Wij zien dat op de weide een leger staat,
hooischelven en roerloze dieren: hun schaduwen
groeien af van de zon die ondergaat.
Elke soldaat tot de vijand in een vaste baan
en een schim voert hen van boven af heimelijk aan.

De aarde neemt ons in de warme kom van haar hand,
de kussen smaken koel en naar bladeren
en het duister raakt nooit verzadigd
van de geheimen die het oproept.

[p. 74]

Ode aan de stoomtreinen

Soms doet een trein uit het verleden,
waarvoor geen stations meer bestaan,
onze dromen aan. Wij komen dan samen
tussen de wolken die langs de ramen gleden.

Alle steden zijn weer te bereiken
naar het Oosten: Breslau, Koningsbergen, Posen.
Het gras gaat liggen voor de majesteit
en bloemen proberen onze handen te ontwijken.

...Tot de rails zich in een stad verspreiden
voor een rivier van rook en dampen
waarin vele treinen waden
als dieren uit voorwereldlijke tijden.

En op een brug over die droom,
op de grens van de herinnering,
staat iemand als een geest uit een fles,
half wolk, half mens, met zijn benen in stoom.