De Tweede Ronde. Jaargang 4

[p. 101]

Vier sonnetten
Kees Stip

De waarmaker

Dat hij zich elke dag weer waar moest maken
deed ook hemzelf ontzettend veel verdriet.
Zo erg onwaar was hij toch waarlijk niet.
Maar als hij met het angstzweet op zijn kaken

zijn veilige geborgenheid verliet
voorzag hij bij de noot die hij ging kraken
de draak die ze voortdurend met hem staken,
waardoor hij al verschoot in het verschiet.

Veel minder groot dan hij naar waarheid was
zat hij soms in zijn tuintje in het gras
alwaar hij, ook al niet op ware grootte,
een aardbol in zijn armen hield gesloten
waarop hij toch wel eenmaal hier of daar
onwaargemaakt al waar zou zijn. Maar waar?

De generaal

De generaal was zo ontzettend knap
dat hij aan een stuk door bleef promoveren.
Zijn sterren konden niet meer op zijn kleren,
de tussenruimte was gewoon te krap.

Handwapens stonden woest te salueren,
drietrapsraketten vielen van hun trap.
Een sterrenstralenkransje ging als klap
op elke vuurpijl rond zijn pet roteren.

Zo'n man was dat. En waar hij stond of schreed
droeg hij met waardigheid zijn eigen wurger,
zijn leed, zijn door de doodgewone burger
vermoedelijk volmaakt miskende leed:
Zijn hele lange leven bleef het vrede.
Hij was zo graag aan oorlog overleden.

[p. 102]

De dood en de tuinman

‘Ja,’ zei de dood, ‘ik heb het ook gelezen:
P.N. van Eyck, de tuinman en de dood.
De tuinman die zijn noodlot niet ontvlood
doordat hij vluchtte waar ik ook moest wezen.

Toen kon je nog voor iemand in zijn nood
de vrees voor de verdoemenis ontvlezen
en zo hem van zijn zenuwen genezen.
Maar tegenwoordig werk ik in het groot.

Bij stoeten haal ik blozend haast van schaamte
mensen en kinderen zo ondervoed
dat ik gewoonweg twee keer kijken moet.
Zo mager zie je zelden een geraamte.
Ze voelen al geen angst meer en geen pijn.
Ha, denken ze, daar heb je dikke Hein.’

Vrede

Alleen maar vrede staat er op het bord
waarmee ik wandel door de drukste straten.
Door iedereen word ik met rust gelaten
zoals je ook met rust gelaten wordt

als broodje mens tussen een paar plakkaten
met sprinties zijn de schoenen voor uw sport,
god ziet u, of we krijgen binnenkort
weer mini's voor de maximale maten.

Ik kreeg in Moskou op het Rode Plein
applaus, en door de paus werd ik gezegend.
Maar nooit ben ik nieuwsgieriger bejegend
dan bij een pikzwart volkje in een klein
woest stukje wildernis waar tot op heden
geen oorlog was. Daar kenden ze geen vrede.