De Tweede Ronde. Jaargang 4

[p. 48]

De herinnering
Nico Slothouwer

Ik was op straat en deelde in je ernst,
je angst dat je uiteenvalt, niet iemand bent.
Het was je bestaan uit meerdere delen
dat herinnering bracht, in liefde, aan legospelen,

ik zag:

Vanzelf, de stad is opgebouwd uit lagen. Daarna,
hoe moeizaam een structuur zich openbaarde,
stenen gingen, uit de tijd gehaald, vaneen,
ze hechtten zonderling op onbekende, ik zag,
hoe van dagen gestapeld een stenen agenda verrees,
gesloten in de vaste wil tot evenwicht vergaren.

Optimisme leek me in dit beeld geschreven;
dichtbij je huis was het vervaagd.
We waren haast samen, het kon niet meer omlijst;

ik concentreerde me,

maar naadloos mijn gedachten.