De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 59]

Drie gedichten
Nico Slothouwer

De bibliotheek

Ik ging er terug, maar het was geen keren,
daar is geen tijd, hoogstens een geur.
De kasten, lang en eender, brachten aan het licht
hoe levensjaren worden ingericht, ook de mijne.
Ik zag ze zij aan zij en de hiaten; ik kwam
tot aan een tafel, dacht alles weer te weten,
personeel was hier verzameld en gezeten,
ook ik was erbij.
Waaraan ik bezig was geweest werd door mijzelf
gewezen: een stapel dozen, die keurig allemaal
hetzelfde wogen. De taak leek dan gerezen,
het door de gangen tillen, een voor een,
het op de lege plekken zetten...
Ik was mee verzameld en erbij gezeten,
wij sloegen mij gade, wij schudden nee,
dat niet, door mijn bedrijvigheid,
voltooid het laatste werk en zo van dit gebouw
de zielsrust breken zou.

[p. 60]

Betrekkelijk stil leven

Een druif. Ik at er een tot vijf.
En dacht: nu heb ik me ontdaan van enige symbolen.
De fruitschaal zweeg. Zij liet mij achter in
mijn eigen eeuw -
nieuwsgierigheid sleet uit tot sober dromen.

Ik wist hoe traag ik thuisgekomen was.
- Een druif. Ik at er twee en telde zeven. -
Want langzaam had de tijd zich vastgezet,
raakte niet meer,
dat alles mij gelijk en ver verwijderd leek.

Een druif. Ik at - de fruitschaal zweeg -
en overzag het resultaat: een duisternis haalde mij in
- nu dertien componenten van dezelfde naam -
zodat de kamer werd tot oud verhaal
waarin ik zeer ten dele nog aanwezig was.

Klein avontuur

De stad verlaten.
In een soort uitverkoop of biecht van het geregeld leven
word ik per kilometer leeg geslepen,
sta ik verschoond ver in het noorden langs het spoor.
Ik herinner mij ter plaatse twee vriendinnen.
(Er loopt geluk door dit gedicht.)
De eerste kent raffinement. Die nacht wordt er gelachen.
De tweede echter ruikt naar zeep en is tevreden. Dan slaap
ik in een hemelsblauw geschilderd, doodstil bed.
Bij het licht van de derde dag begeef ik me op straat,
in etalages liggen dure dingen,
ze moeten haast van waarde zijn.
Maar een reiziger vertrekt (en hij aanvaardt het niet).