De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 79]

Vijf gedichten
Kees Stip

Wagner

Harpijehanden hebben u bemoederd
kobold wiens tot muziek geworden kwaad
ons dieper door de ingewanden gaat
dan 't goed waar Bach zijn pruik mee heeft bepoederd.

Uit wolken godgelijkheidswaan ontstaat
een machtsdroom die tot machtswellust verloedert.
o volk met dit soort duivelsdrek gevoederd
daar dreunen reeds uw laarzen over straat.

Wij zetten ons nu neder onder tranen
nadat wij als gelouterde germanen
met Schillers Ode en met Goethes Faust
ontkomen zijn aan hel en holocaust.
In nacht en nevel mag uw geest vergaan.
De laatste godenschemering breekt aan.

Versmald sonnet

Versmald sonnet
als klem gereden
tussen twee brede
en platgeplet:

Zo scherp is met
dit mesdun heden
't scherp van de snede
op scherp gezet.

O smal geschenk
uit smalle schoot
gedoemd van dood
naar dood te moeten,
hoe moet ik boeten
omdat ik denk.

De jacht

Het jachtgezelschap grijpt naar de geweren
en treedt geladen op het slachtveld aan.
De drijvers schreeuwen, struikelen en slaan.
Het haasje is het haasje voor de heren.

Daar komt wat uit de wal. Leg aan, leg aan!
Een leerling die voor loodgieter moet leren
gebruikt niet zoveel lood bij het plomberen
als hier in een klein beestje wordt gedaan.

De weidelijke jager jaagt uit plicht.
Gemotiveerd wordt moorden een genoegen.
De rest heeft van de sport niet zoveel sjoege
en maait maar neer, gericht en ongericht.
De hazen liggen stil, met stille oren
het schieten niet meer aan te hoeven horen.

[p. 80]

De Kleine Lord

Daar sta ik: op en top de Kleine Lord
op mijn voor de gelegenheid geruilde
met buikjeszuiltjes rijkelijk omzuilde
balkon waarop ik straks kasteelheer word.

Waarom dat lipje desondanks zo pruilde?
Zo hoog op de maatschappelijke sport
komt toch zo'n knaapje nergens aan te kort.
Was het dan geen geluk waarom ik huilde?

Betrokkenheid met laaggeboren leed
was wat mij het gelaat betrekken deed.
Ik moet dit altijd bij mij blijven dragen
voor het toch niet ondenkbare geval
dat in de poort een engel zitten zal
die mij naar mijn bestaansbewijs zal vragen.

De crematie

Met zestig sigaretten op een dag
moest hij wel sterven aan zijn eigen zwakte.
Wij hadden hem gewaarschuwd. Waarvan akte.
Een akte van berouw van zijn kant lag

niet in zijn lijn. Nu volgden vroeggeknakte
lelien krullend om zijn kistbeslag
zijn nederwaartse hemelvaart met Bach.
Ik trilde met hem mee terwijl hij zakte.

Het handjesgeven gaf de laatste remming.
Bij koffie en sigaren steeg de stemming
zodat het haast ging lijken op een feest.
En buiten zagen we, alsof zijn geest
nog gauw een wuifhand had omhooggestoken,
hem door de schoorsteen als een schoorsteen roken.