De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 44]

Twee gedichten
Renée van Riessen

Park

Een somber park is nu het hart,
open ligt het in november, weerloos
midden in de stad.
Weer heeft de herfst op tijd
zijn werk gedaan: van wat in bloei stond
is niet veel meer over.
De wind is er zijn gang gegaan
en kou heeft struiken ruw
ontmanteld. Grauwe contouren
geven zich eindelijk gewonnen -
grondstructuren waaraan het hart
zich kennen laat: nu weet
elk perk weer van zijn grenzen
en is een roos eenvoudig
stokstijf van de pijn.
Ook zijn de vijvers in november
boordevol en spiegelen roerloos
grijze lucht.

Lichtschuw keren op de bodem
fonteinen in zichzelf terug.

[p. 45]

Morandi

Hij heeft zolang gewacht totdat het licht
zich helder in het atelier liet vangen
en op een tafel staan de voorwerpen geschikt
zó, dat ze in rust zijn en geen ander lot verlangen.

De massa naar de voorkant ingekeerd,
de holte van een kom, waar het licht in glijdt,
verstild en als een polderhemel wijd,
de schaduw is er en beweegt niet meer.

Hij heeft de tijd in ruimte omgezet
en heelde het pijnlijk lot in deze dingen
toen hij ze schilderde. Ze zijn gered
van het leven en genezen van veranderingen.