De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 149]

Aan T.S. Eliot
Emanuel Litvinoff^*
(Vertaling W. Hogendoorn)

Distinctie staat u goed. En wordt de rots geslagen
dan drijft op wierook, al orakelend
uw jonge sardonische stem die brak op schoonheid
alsof een god
uit Russell Square neerbuigend uiting geeft,
hoog in de plechtige kathedraal van 't zwerk,
aan heilige octaven door talloze radio's.

Ik word in uw parochie niet aanvaard.
Bleistein is mijn familielid, ik deel
het protozoïsch slijm van Shylock, een bladzij
in Sturmer en beneden de steden
een onderkomen lager dan de ratten.
Bloed in de riolen. Stukken van ons vlees
drijven tussen de drek de Weichsel af.
U preekte een boodschap maar wel even anders.

Uw stem, zo ziet het ernaar uit, is dus
gereserveerd, bezingt een andere stroom
en de vergulde schipbreuk van vorsten enkel
als bouwval van de Tijd. 't Is lastig knielen
met stijve knieën.

Maar Londen Semitisch-Russisch Domein, zult u zeggen,
onze stemmen ontberen de Hemel.
De toon, ik geef het toe, is louter menselijk,
spreekt van de passie met een kleine letter
en, huilende weduwe, rouwt niet om de Kerk
maar om een vrouw de geslachtsloze zee afturend
naar een schip dat niet weerkeert
en vruchten die niet zingen in de boomgaard.

* Emanuel Litvinoff reageert met bovenstaand gedicht met name op Eliots ‘Burbank with a Baedeker: Bleistein with a Cigar’ uit Poems, 1920.

[p. 150]

 

Toch, lopend naast Cohen toen de zon ontplofte

 

en duisternis onze neusgaten smoorde

 

en de rook die boven Treblinka hing

 

stonk naar de smeulende as van kinderen,

 

bedacht ik wat een toornig vers

 

u ervan had gemaakt, had u meelij gekend.

 

 

 

Maar uw oog is een telescoop

 

die de loop der sterren aftast

 

op Goed-Goed en Absoluut Kwaad

 

en, bij de lunch, zich kieskeurig van vlezige

 

neuzen afwendt om het mes te beschouwen

 

dat ronddraait in de darmen van spaghetti.

 

 

 

Zeg ik dus: niet de distinctie verkilt

 

maar de grinnik van achter het schutblad der geschiedenis?

 

Laat uw woorden

 

licht treden op de aarde van Europa

 

dat niet de beenderen van mijn volk opstaan.