De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 64]

Twee gedichten
Nico Slothouwer

Een zelfportret.
Iemand die al lang iets worden moet,
hij weet niet wat, dat kun je zien.
Iemand ook met heel gewone dromen.
Een malle kop, een beetje scheef,
dat komt ervan, zo ernstig ben ik
aan het verven. Is het ten dele scherp,
het meeste vaag, dan is het af.
Een vergezicht. Ik maak er steeds weer
een. Zo moet het altijd blijven.

Londen 1981. Ik hoef hier niet te zijn,
dat zal het zijn. Ik stap al dagen door
van wat ik denk: ‘ik ben er thuis.’
Op Leicester Square tijdens een lemon squash,
dan weet ik het. De Donaid Duck in mij
hangt naar het leven. Zo doelbewust is
hij nog niet geweest.