De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 61]

Vijf gedichten
Renée van Riessen

Hof

Wie zich een hofbouwt, mag er wonen.
Hij grift zijn naam in alle bomen,
hij prent zijn voeten in het zand.

Zijn handen zijn stokken, hij spant er
zijn tent mee. Zijn ogen
gloeien van vuur. Zijn mond
is een heldere bron. Zie de held -

hij houdt de wereld in zijn hand.

Heining

Die dag heeft ze de zwakke
plekken in de heining
weer gedicht.

En droog klonk in de omtrek
urenlang de hamer
op het hout.

Ze doofde bij het donker
eigenhandig
alle licht.

Eenvoudigweg alleen. Zo had
haar hand de heining
ook gebouwd.

[p. 62]

Op de helling

De sleper komt om negen uur.
Ik zie aan het einde van de gracht
om drie voor negen touwen losgemaakt,
de kapitein rechtop achter het roer.

Hij ging op weg om mij te halen.
Hij komt, alsof hem niets gebeuren kan.
Ik wacht, minuten schuiven in elkaar
zodat een helwit vacuüm ontstaat.

Hetzelfde schip dat komt en gaat
sluit zich om toekomst en herinneringen,
het brengt vervulling, alle vaart
is nu ontnomen aan de loop van dingen.

De tijd bestaat niet, ze is leeg gemaakt.
Er is geen ruimte voor een andere daad.

We varen onder zon en regen
achter de sleepboot naar het Westerdok.
Als ik mijn huis zo duidelijk voel bewegen,
gaan de vertrouwde banden langzaam los.

Op het buitenwater is het een notedop,
meer niet, die botst tegen de sleper
Maar als de voordeur weer geopend wordt
zie ik de binnenkant: mijn hele leven.

Ik zoek de plaats op voor mijn eigen raam
(maar vind hem niet, er is een ander zicht)
en zeg: ‘Vandaag ga ik mijn huis verslepen.
Hoe zet ik bodem onder dit bestaan?

Ik vaar me weg onder mijn eigen zon.
Eén voet aan wal, geen poot meer aan de grond’.

[p. 63]

3.

 

Wanneer het zondag is en mistig weer

 

volgt er een wandeling naar het Prinseneiland.

 

De Kleine Bickersstraat is donkerbruin,

 

tussen twee loodsen heb je beter zicht:

 

 

 

Kijk, hoog boven het water huist

 

mijn woon. Hebben en houden op de helling

 

nauwkeurig schoongespoten. Daarmee traden

 

alle gebreken voor het eerst aan het licht.

 

 

 

Op maandag is geboord, van de uitslag

 

geeft mij de meester mondeling bericht:

 

het water is de bron van alle kwaad.

 

 

 

Nu wordt met pek de zonde zwart gestreken,

 

want voor vergeving is het al te laat

 

Over mijn bodem gaat een streng gericht.