De Tweede Ronde. Jaargang 2



[pagina 58]
Adriaan Morriën Pinken en duimen O God, mijn duimen! Ook die gaan dood. En jouw lieve innemende pinken! Je ogen zullen breken, je borsten verrotten. Je zult nooit meer spreken. O schat, waarom zijn wij geboren om elkaar te ontmoeten op een dag toen het sneeuwde en de stad verstarde. Je had een blos op je wangen. Je tanden waren geel tussen al die sneeuwwitte vlokken, sneeuwwit als sneeuw.