De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 56]

Vier gedichten
Dick Huisman

Zefiers oponthoud

Ritselwoordjes zweven naar je, dode blaadjes
op de lange, luwe golfslag van mijn adem.
Ik kijk ze na, in arabesken landt een

bont tapijt op alle onbetreden paden
naar je toe van weer verloren loofrestanten
en ik stel me in gepeins verzonken voor

hoe ze stuiten op je zachte schedelkanten,
tastend naar het ranke handje van je oor
en amper heb je maar je hoofd bewogen

of: o zo ovaal heropent telkens woord voor
woord de stroef gesloten monden van je ogen.

Oogappel

Verhalen over vroeger zijn altijd zo
of men het allemaal om jou verzon..
Wie ze doorvertelde heeft ze aangeraakt

en verbaasd gestameld dat het anders kon..
Daarmee lijkt de wraak van mijn verhaal ontwaakt:
als je zelf in woorden naar het hoogste grijpt

heb je soms, ineens het mooie stukgemaakt,
als een heel mooi kind dat voor het eerst begrijpt,
als ze, reikend naar een zeepbel in de zon,

plotseling de mooiste en de grootste stukknijpt..
Waarom ergert wat ik nooit echt zeggen kon?

[p. 57]

Of ik me een nationalist voel?

Onze honger naar een eigen grootheid:
't is hier nog steeds niet helemaal goed.
Wat zoekt men in de zee, Atlantis?

Wat ik wens is hier in overvloed,
hoewel 't landschap nogal spaarzaam is?
Ik hou van 't leven tot in 't detail,

toch moet ik meer begrijpen wàt 't is -
open vraag het raadsel van je taille!
Toen 't kabouterachtig kleine landje

verder wegzonk las ik aardkorstbraille,
ongelooflijk keurig is het Westland..

Elyseeïsche meditaties

Ik zag een dorstig zoekend witje klappend
nectar nippen uit een gele bloesemkelk..
Telkens dook zijn spitse, lichtomrankte snoetje

onder in de zonbestoven bloemenmelk.
Gister zonk de zilvergulden klaterroute
naar Minos' duizendvoudig labyrint,

't strandvuur doofde aan mijn stervenskoude voeten.
- J'aime Baudelaire, zo sprak verhit de maagd,
- je l'adore ..-.. en waar komt dát dan wel vandaan,

knalt een bomendronken vonk meteen, gejaagd,
was je even uitgegleden, malle maan?