De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 51]

J.P. Heyen
Japanse stemmen

In het warme huisje
langs de rails
hoor ik de oorlog
dichterbij komen

Maar alleen in gedachten
drijft het kanongebulder
de kerk voorbij en wordt
de school het nieuwe
bruggehoofd (waar ik
gisteren nog met 'n kopbal
scoorde, ploegt nu 'n tank
het gras tot pulp)

Als de strijd stokt hoor ik
Harrie die het allemaal al zag:
dood en verderf, 'n mooi land
maar bloedheet en deugen
doen ze geen van allen

De herinnering houdt hem al
jaren wakker, op witte kruisen
heeft hij vorig jaar zijn
vrienden teruggezien (geheel
verzorgd heen en terug, 't spoor
op knekels doorgeroest)

[p. 52]

 

Hij fokt de agressiefste honden

 

van het dorp; zijn vrouw heeft

 

het spreken al jaren opgegeven

 

in de tuintjes langs de baan

 

zet hij een vluchtweg uit

 

rukt sla en kervel uit de grond

 

als hij japanse stemmen hoort

 

 

 

Hij zit zichzelf in de weg, zeggen ze

 

maar in Venray wilden ze hem niet

 

hebben, 'n wandelend lijk, gevuld

 

met scherven en eeuwig pijn

 

 

 

Ik had hem graag zien vechten

 

tegen vreemde troepen opgehitst

 

maar helaas, zijn mond is droogge-

 

vallen, zijn lijf als 'n klapstoel

 

opgevouwen op de mat gezakt