De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 68]

[Gedichten Peter Verstegen]

Natuurlijke historie

Waarom - ik vraag het aan de hele klas -
Waarom, jongens en meisjes, is er in de
mensennatuur zoveel verschil te vinden
terzake van de stand van het gewas?

De een groeit als een linde; door de zon
beschenen komt hij weelderig tot bloei;
de ander krijgt te weinig licht, zijn grond
is zuur en stenig, dwergachtig zijn groei.

Zo een kan beter van zijn wortels scheiden:
het grondsop dat hem voedt maakt ongezond.
Als hij de kans krijgt om zich te bevrijden,
kan hij zijn eigen plaats onder de zon

zoeken, en als de zon hem eenmaal voedt,
wordt alles mogelijk; misschien dat hij
dan zelfs een welig mensenkind ontmoet -
goed rijp en goed gezond; misschien dat zij

wortels en grond hergeeft aan zijn bestaan.
Dan kan het zijn dat hij voor warmte zwicht,
dat al zijn sappen aan het gisten gaan
en dat de kou vertrekt uit zijn gezicht.

[p. 69]

Onderweg

Ik voor jou, jij
voor mij: elk mens
is tot een grens
die hij niet kent
zijn eigen experiment.

Zandwoestenij -
luchtspiegeling,
aan gene zij?
Een vergezicht
of bedrieglijk spel van het licht?

Verkenning van
het onbekend
wensland voorbij
de eigen grens -
het eindigt vaak met averij.

De weg voert langs
een lange rij
wrakken, gestrand
of uitgebrand;
verkeer kent geen medelij.

Mijn liefste wens
in ons verband:
dat ik voor jou
een vangrail ben
en dat jij het bent voor mij.