De Tweede Ronde. Jaargang 2



[pagina 83]
Ik verveel me dood... Francis Jammes (Vertaling Wiebe Hogendoorn) Ik verveel me dood; pluk meisjes voor mij, voeg er blauwe lissen uit het berkenlaantje bij, waar blauwe vlinders dansen in de zonnegloed. Want ik verveel me dood. Ik wil ongedierte zien knagen, rood op kolen, appels (ook wel appelen), bitterzoet - ik verveel me dood. Die versjes die ik schrijf vervelen me ook dood en de blik van mijn hond is totaal idioot als hij luistert naar de pendule die hem verveelt zoals ik mij verveel. Die jachthond met drie oogharen, dat rotsecreet van een rotpoëet, is echt een ridicule. Kon ik maar schilderen. Ik schilderde beslist een blauwe weide die vol kampernoelies was, waar naakte deernen dansten in het gras om een oude wanhopige botanist, zo'n strohoedmeneer met een trommel (groen) en een gróót groen net om vlinders in te doen. Want ik ben dol op jonge deernen en op grotesk gekleurde prenten waarop men een botanist ziet drentelen, oud en afgemat, een bergbeek langs, op pad naar de taveerne.