De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 41]

Twee sonnetten
Jean Pierre Rawie

Vaak duren dingen levenslang te kort
en zijn we er geweest voor wij het wisten;
de beste kansen steevast de gemiste,
geluk tot nader order opgeschort.

Van liefde slechts de lagen en de listen,
terwijl het allengs duidelijker wordt
dat ik mijn heetste tranen heb gestort
omtrent een nymfomane feministe.

Al wat er ooit bestreefd werd en beleden,
waar het hartstochtelijkst naar werd gehaakt,
het is voortdurend in het ongerede,
aan lager wal en in het slop geraakt.

Wij hebben lief en twisten zonder reden,
wij zijn kapot en kunnen niet gemaakt.

[p. 42]

Tegen de tijd

Door slapeloosheid of door nachtmerries geteisterd
zie ik de nieuwe dag verbeten tegemoet,
waarbij dat ik nog leef en alles het nog doet
mij welbeschouwd niet eens meer werkelijk verbijstert.

Al komt het allemaal waarschijnlijk nooit meer goed
en zijn mijn idealen stuk voor stuk ontluisterd,
toch weer ik mij, aan toog of schrijftafel gekluisterd,
tegen de tijd nog steeds wanhopig en verwoed.

De tijd die alles wat ik liefhad achterhaalde
en niets van wat ik nu nog liefheb overlaat,
de tijd die maakte dat de mooiste dingen faalden,

ik weet natuurlijk ook dat niets ertegen baat,
maar tel het leergeld niet dat ik vergeefs betaalde
zolang die rekening nog altijd openstaat.