De Tweede Ronde. Jaargang 2



[pagina 157]
Hoge vensters Philip Larkin (Vertaling J. Eijkelboom) Als ik een stel kinderen zie lopen en denk dat hij haar neukt en dat zij aan de pil is of een schildje heeft, weet ik: dit is het paradijs waar ouderen hun leven lang van dromen. Banden, gebaren - het wordt afgedaan als een versleten oogst-combine, en iedereen die jong is gaat de glijbaan af naar eindeloos geluk. Heeft iemand veertig jaar geleden naar mij gekeken en gedacht: Dit wordt pas leven, geen God meer en geen klamme angst in 't donker om dàt en om de hel, moeten verbergen wat je denkt voor de pastoor; hij en zijn soort gaan ook de glijbaan af als vrije klotevogels? En meteen komt eerder dan woorden de gedachte aan hoge vensters, zon-omvattend glas, het diepe blauw daarachter, dat niets aantoont, nergens is, er altijd was.