De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 69]

Vier gedichten
Nico Slothouwer

Hotel

Een kamer is het laatste voor vandaag,
een muur van slaap draagt het gedachte.
Wij liggen in zorgvuldig wachten,
tot bedoeling ons voldoende schraagt.
Ik zie nog even langs je heen, of morgen
krassen van de wanden zijn gesleten,
hoezeer een plekje zal ontgaan.

Nadering

De dagen trokken hem aan: hij was
zo hogelijk nieuwsgierig, dat hij
in liefde liep - hij zocht niet
meer naar wat ze waren, ze waren
een vrouw - een verbazing, steeds
scherper, zijn adem dunnend, maar
haast vervlogen toen hij haar zag.

[p. 70]

Het bos en Johanna

Eens zochten haar ogen zich weg;
die dag is nooit besloten.
Dit is het bos: strak en verheven
als toen ze haar rok gladstreek,
en ging. Ze wacht er even, staat,
bezint zich dan, is doorgelopen.

De buurman

Hij is geborgen in zijn heem, een woning:
het huisraad is dartel, zijn zitting een
troon, en hij manhaftig tot inkeer
getart. Alle zinnen zijn bezworen.
Maar de buurman wil van huis.

Hij is gevangen in zijn heem, een warmte:
hij draagt een mantel die hem ontbloot.
Of noem het een moeder, die hij verstoot,
verlangen naar kou, zijn onttroning.
De buurman schuift het raam nu open.