De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 57]

Nederlandse poëzie

[p. 58]

Gedichten
Erika Dedinszky

Vlakland

Ik vries dieper in ontzetting vast naarmate de jaren verglijden
spreek   schrijf   lees   en ben al voorgoed geschonden
als brein en lever van de alkoholist

en toch blijf ik slaan   zagen   boren   en bijten
om de taaie taal van dit droomloze land tot antwoordens toe te verwonden
eer me iets of iemand mijn woede uit handen grist

en zelfs dan zal ik nóg weten WAT ik net niet meer afkon ronden
met liefde en list

Carrousel

van een gesprek de volle zee op was in de
kabine van die fluwelen eetboot geen
sprake
temeer onder manchetten en tafels liep ook
de tijd mee en stak steeds meer koude wijzers tussen de
spaken
van mond en handen, en wat eerst lichtte mocht kon en dorst niet
te laaien en smeulde gelaten voort naar een
stilte
zodra weer thuis en alleen denken en ademen en strelen
over wat, pijnlijk beslist niet, door pijnwee geraakt wel
trilde en meetrilde
vertrilde en
zweeg
(nog eer gewikt of gewogen)
leeg
lopend tussen de droge
egels van kritiek en mededogen

[p. 59]

Als ik zo uit het raam kijk

1.
tenslotte bogen ook de tulpen hun vlezige kroon voor de
vorst die eerst april in een
nachtelijk duel doodde
daarna mei
en nu
vastbesloten lijkt om hier te overzomeren

sprak ik dan soms te vriendelijk over de ijstijd die steeds
- zodra sonnetten, strijkjes, dwarsgestreepte akrobaten en oudroze?

want je slaapt   lief   vlak
onder je ver dragende
blikken   ernst kappende
grappen   schreeuw werende
oren je
slaapt

2.
rails en rimpels    geen traan en geen trein nadert
'n eivol nest klopt   geen vogel die 't ten leven wil zitten
'n vlieg         draait mee op de langspeelplaat

en onder 'n lijkzwaar donzen dekbed geef ik elke nacht toe
dat ik het gedaan heb

[p. 60]

 

3.

 

als ik nou eens vanaf zendmast of klokketoren

 

sans rancune door de lange wimpers van de regen keek

 

en mijn armen uitsloeg om 'n écht vliegwezen te worden?

 

 

 

want verstillen zullen ze toch:

 

 

 

de vogels tot nacht

 

gezichten tot vergezichten

 

woorden tot zien

 

 

 

waarom dan niet meteen bij 't eind beginnen?

 

 

 

4.

 

vergeet 't maar

 

he is always busy she said

 

 

 

verder fokt hij kippen en hakt hout

 

en houdt van mij en van de kinderen

 

 

 

5.

 

te laat   broed me maar niet meer uit   broeder

 

te snel   ademt de oude tijd   herstel wordt onmogelijk

 

te lang   bleef de absolutie uit

 

 

 

6.

 

schrikbarend nemen ze toe de hoofden met kansel of buro als onderlijf

 

 

 

want zelfs achter de warme loketten van jouw ogen

 

wachten korrekte ambtenaars

 

 

 

met 'n glimlach

 

en één voet op de alarmknop