De Tweede Ronde. Jaargang 2



[pagina 61]
Twee gedichten Marko Fondse Bemoediging Wees niet beducht dat je ziel nooit meer herstelt. Gaaf wordt ze nooit. Doe het maar met de rafels. Je had heus wel wat tegen op je paden, maar in het hoerhuis liet je liefde achter. Geloof het maar, je leeft tussen verploerting. Toch hebben ploerten je soms stil gegroet. Die keer ook dat je danste, manke vogel, Heb je de voeten van dat meisje losgemaakt. Dat maakte toen een treurig schepsel minder. Dan kan het haar en jou toch niet meer schelen Dat jij voor 't overige zo'n linkse stumper bent. Ook zie je dan opeens dat Heer Quichote Een soort van held was en niet eens zo'n kleintje. Ik weet wel, het blijft tobben met een groot gevoel. En àls je dan eens zult, krijg je een steenpuist. Wat had je niet gezuld! Wat kan het bommen. Als je maar zult, als je maar zullen zult. Werk aan je eenzaamheid, met liefde, met verachting, Als geen verlies meer dreigt, word je vanzelf sereen.

[pagina 62]
Toekomstmuziek Zo is het met het woord gegaan dat moest twee kanten uit. Het was alleen in huis in bad bedenkend hoe 't zich binden zou in een ménage à trois en dan voor altijd vast te zitten. De deurbel ging en tegelijk de telefoon: doe open woord, doe antwoord. Zo naakt en kwetsbaar en geen schaamdoek bij de hand onmachtig bij het dubbele signaal verdrinkt een klank en is in 't bad gebleven. Er is een opstanding van woord Het vers wordt eens geschreven.