Het tweede deel van de nieuwe Overtoompsze markt-schipper, of vermaakelyke Leidsze Kaag
(ca. 1760)–Anoniem Tweede deel van de nieuwe Overtoompsze markt-schipper, of vermaakelyke Leidsze Kaag, Het–
AuteursrechtvrijZynde Vercierd met de allernieuwste en aangenaamste Melodyen en Gezangen
[pagina 33]
| |
Stem: ô! Holland schoon.AAnhoord gy Menschen wie gy zyt, Wat ik u zal Verhaalen, Hoe den Satan met Listigheid, Een Ionkman bragt aan ’t Dwaalen, Als ik zal Verhaalen in dit Lied, ’t Is tot Hamburg alzoo geschied, Daar raakten hy aan ’t Klinken, Met Gezelschap aan ’t Drinken.
Een Ionkman in ’t Gezelschap was, Die begon Kwestie te maaken, En vatten hem daar by zyn Kop, Sloeg het Mes op zyn Kaaken: Dees goede Ionkman dit vernam, Hy wierd zeer Toornig ende Gram, Trok het Mes uit de Scheede, Stak hem Dood daar ter Steede.
Doen Vlugten hy na Amsterdam, Ging na Oost-Indien Vaaren, Daar hield hy hem vroom en bekwaam, Daar was hy zestien Iaaren: Hy kwam van daar hier wederom, Twee Duizend Gulden was zyn zom, Die hy daar meede bragten En na zyn Ouders tragten. | |
[pagina 34]
| |
Hy reist toen weer na Hamburg dra, Om zyn Ouders te bezoeken, Die Woonden doen te Altena En kwam daar met verkloeken: Zyn Ouders die verschrikten zeer, Als zy hem zaagen daar al weer: Zy spraaken met verflouwen, Wilt u verborgen houwen.
Doen sprak hy Vader, Wie zou daar, Myn van die Tyd nog kennen, Daar ’t is geleeden zestien Iaar, Ik zal by die ligte Benden Niet meer verkeeren, zwyg maar stil, Op dat niemand krygt zulken gril, Die myn zou gaan Verraaden, Wie zou myn Bloed verzaaden.
Kort hier na trekt hy na Hamborg, Als hy daar was gekoomen, Vryd hy een Dogter zonder zorg, Maar die bragt hem in schroomen, Hy Vryden haar drie Maanden tyd, Hy kreeg op ’t laatst van haar verblyd, Het Ia-woord daar verheeven, Door Liefde tot haar gedreeven.
Hy gaat Vroolyk van haar met vlyt, Zonder iets kwaads te denken, Daar kwam een Vrouw by deeze Meid, Die kon hem dit nog krenken, Die sprak tot haar met woorden dan, Zult gy Trouwen zoo’n wreede Man, Die met een wreed accoorde, Een Ionkman ging Vermoorde.
Wel Buur-Vrouw sprak dees Meid, ô! Heer, Is dit een Moordenaare, Die myn Bemind van Herten zeer, | |
[pagina 35]
| |
Wat Droefheid komt myn baaren, Is dit de Vreugde die ik zag: Ach! ik beklaag den eersten Dag, Dat hy by my kwam keere, ô! Dood, veld myn daar neere.
Dus komt hy weer des anderendaags, Al by zyn Bruid verkeeren: Ik ben Bedroeft als ik u zie, Sprak zy met groot Hertzeere, Want ziet ik u nooit Trouwen zal, Zo lang ik Leef op ’t Aardsche Dal, Want gy ging met Verstooren, Een Ionkman wreed Vermoorden.
Hy sprak, Myn Lief zegt my ydoon, Wie dat dit heeft gesprooken, Ik ben een eerelyk Perzoon, Is ons Liefde gebrooken, Zo wens ik dat van stonden aan, De Dood myn haalden hier van daan, Doen ging hy van haar heeden, Is na ’t Geregt getreeden.
Hy sprak, Myn Heeren hoord myn bee, Ik ben een Moordenaare, Want ik hier laatst een Neerlag dee, Wel over zestien Iaaren: Doen Vlugten ik alhier van kant; Ik heb geweest na ’t Indies Land, Maar myn knaagende Conscientie, Maakt het Geregt nu mentie.
De Heeren waaren zeer ontsteld, Als zy hem hoorden praaten; Zy hebben haar woorden geveld, Gaat Wandelen uwer Straaten, Want Vriend wy kennen u dog niet, Gy zyt in Razernye ziet; | |
[pagina 36]
| |
Hoe kunt gy met u woorden, Ons volle Raad verstooren.
De Dienaars bragten hem van ’t Stad-Huis, Met consent van de Heeren; Maar hy sprak, Ik heb geen abuis, Wilt my dog Loon vereeren: Hy ging weer Booven, beduid het haar, Hoe hy de Neerlaag deede klaar; Het Geregt met verstrangen, Genoodzaakt hem te Vangen.
Als hy nu zat in deeze nood, Liet hy de Heeren verwitten, Dat hy verlangde na zyn Dood En niet lang woude zitten: Maar doen ontbood hy deeze Meid, Zy wierd gehaald by hem ter tyd, Daar zy zeer bitter Schryden, Als zy hem zag in lyden.
Hy sprak, Myn Lief en Schreid niet meer En haar wel duizendmaal Kusten, In den Hemel zien ik u weer, Te Sterven is myn lusten; Zyn Vader kwam ook by hem ziet, Die wou hem Troosten in zyn Verdriet; Zyn Vader in die Tyen, Begon bitter te Schreyen.
Schreid niet, Schreid niet, och Vader zoet, De Tyd is haast gekoomen, Dat ik van hier vertrekken moet, Ik voor de Dood niet schroomen; Myn dunkt ik zie myn God en Heer, Hier voor myn zweeven heen en weer, Die myn Ziele zal haalen, Al in des Hemels Zaalen.
Dus gingen zy weer van hem af, | |
[pagina 37]
| |
Zyn Sententie wierd geleezen, Men sloeg zyn Hoofd van ’t Lighaam straf; Hy Stierf zonder te Vreezen; Maar drie Daagen na deezen tyd, De Conscientie knaagden deeze Meid, Zy nam een Mes met smerte En stak het in haar Herte.
Zyn Vader ging van Droefheid, ach! Hier over Murmureeren, Den Satan kreeg hem in zyn magt, Hy ging na Buiten keeren, Hy sprong aldaar in eene Sloot, ’t Water Versmoord hem, hy was Dood, Zyn Moeder met bezwaaren, Raakte in ’t Dol-Huis aldaare.
Neemt hier een Spiegel wie gy zyt, Gy Ionkmans al te zaamen En u van ’t kwaad Gezelschap myd, En gy Dogters bekwaame, Verwyt niemand zyn Ongeval, Men weet niet waar toe men koomen zal, Al heeft de Mensch lank Leeven, ’t Is hem dog nooit vergeeven. |
|