|
| |
| |
| |
| |
De Verbeterde Meisjes Neering, binnen de Stad Amsterdam, door het Gelukkig Arriveeren van de Oost-Indische Retour-Scheepen, die in het Jaar 1756. zyn t’Huis gekoomen.
Stem: Van het Drukkers Deuntje.
VErheugt u nu met Hert en Zinnen,
d’Oost-Indies-Vaarders die zyn binnen,
Zoete Meisjes waagt een kans,
Zy zyn zeer rykelyk Gelaaden,
Gy kunt u Lusjes nu Verzaaden:
Kom lustig toe allon avans.
Zy brengen mee veel Kostelykheden,
Van Perels, Goud en zyde Kleeden,
Chits, Porcelyn, in overvloed,
| |
| |
Theetje, Theeboey, Plaaten gezeeten,
Daar zy zo droevig voor Gezweeten
Hebben, Meisjes zo is hy goed.
Hoe meenig zoete Sjappetoutje,
Vind nu zyn lieve mooije Vrouwtje
Bevrugt, of met een Kind drie vier,
Of in een Scherm-School wilt weeten,
Daar zy voor mooije Meid gezeeten
Is en laat Speelen met de Lier.
Het is nu alle Daag Compriesje,
By Kaatje, Klaartje, Kee en Niesje,
Bikken en Buizen dat wat deugd,
’t Heeft haar in lang niet moogen beuren,
Daarom moeten zy om te scheuren,
Nu Ioelen, Woelen met veel Vreugd.
De Dogters van ’t eerlyk Zeedykje,
Die koomen mee al om een Kykje
En zien ’er Engelagtig uit,
En koomen voor den Dag zo netjes,
Zeer lief en bolletjes en vetjes
En vlaszen mee al op de Kluit.
Zy Nygen dat het Hembd komt sleepen
En door zulke raare Kneepen,
Verzukkelen zy den armen Knegt:
Als zy hem dan met groot verlangen,
In haar strikken hebben gevangen,
Dan is ’t hou aan, zet deur, hou regt.
In ’t Slykstraatje Bakt men Wafels,
Daar zit men als Prinszen aan Tafels,
In ’t Varkens Thuintje Tapt men Wyn,
Van daar na dat lieve Fontyntje,
Daar Tapt men lekker Bier en Wyntje,
Wel hey wie zou ’er Dood voor zyn.
De lekkere Waartjes en Waardinnen,
Die roepen nu al Vriend komt binnen,
| |
| |
Ik heb hier schoonder Vryjigheid,
Ik heb een alderliefst zoet Meisje,
Zeer Poezel, Blank en Glad van Vlysje,
En ’t Beddetje is hier Gespreid.
Zo word de lieve Tyd versleeten
En ondertusschen moet je weeten,
Verloopt de Tyd en ’t Geld raakt hor:
De Waard met twee voor een te Schryven,
De Hoertjes speelen met zyn Schyven,
En zo raakt hy in kort gants dor.
Dan moet dat Gekkelyke Mantje,
Weer na dat lieve Apelandje,
Want daar en is geen Hoer of Waard,
Die met zyn Naars hem wil aan kyken,
Hy mag wel zoetjes heen gaan stryken,
Want ziet zyn Poeier is verhaard.
Zo lang als Sjappetouw zyn Schyven
Duurden, wou zy wel by hem blyven,
Maar dat is ’t slimst van al den bruy,
Zo haast de kans komt te verkeeren,
Dat daar niet meer valt te Verteeren,
Is ’er voor hem geen Duit tot Huy.
Op een Transpoort en een Schuld-Briefje,
Adieu Piero, Adieu myn Liefje,
Vaard hy weer heen, hy is ’t gewend,
Zo Vaard het arme Zukkel-Broertje,
Voor Waard, Waardinnen en voor ’t Hoertje,
Zo lang als hy Leeft tot zyn end.
|
|
Auteursrechtvrij