Tweemaandelijksch Tijdschrift. Jaargang 6

[p. 183]

H.J. Coster. †

Het bitse woord had wreevlen mond verlaten:

‘Op 's vijands naadren zegt de landszoon wijf

En kind vaarwel, en waagt in 't veld zijn lijf;

Gijliên ziet toe, en laat het dan bij praten...’

En nooit zijn trots en trouw dàt woord vergaten...

Doch toen de krijg kwam was 't: ‘Niet ik die blijf;

Wat zijn hier rust en lusten van bedrijf -

Zijn wij niet àllen thans des lands soldaten!’

En de eerste strijd een held in 't vóórveld vond,

Deinzend niet, voor geen duizlende overmacht,

‘Mannen, wij wijken in den dood alleen’.

Bazuinde 't, - en in glorie ging hij heen...

Want de eer, die zijn eer eenmaal vond gewond,

Heeft dit schoon sterven Holland weergebracht.

J.V.