Turias ende Floreta

[p. 68]

Hoe Turias quam ter plaetsen daer Floreta was, vanden groten feyten van wapenen die hi daer dede, ende hoe hi wt de gevanckenisse verloste hondert ridders met hare vrouwen.

DEs anderdaechs wel vroech is Turias met zijn sciltknecht wter herbergen gescheyden so langhe ridende dat hi voor den eersten thorre van die voornoemde brugghe quam daer hi riep om inne gelaten te worden. Maer men antwoorde hem van binnen dat hi een weynich toeven moeste. Ende terstont ghincmen Angote segghen hoe voor die poorte een gewapent ridder was. Angote dat horende wapende hem rasschelicken ende is neven die poorte ghereden gebiedende datmen Turias die poort ontsluyten soude, dwelc si also deden, die wederom terstont sluytende als hi binnen was, vanden welcken Turias verwondert sijnde sprac seggende. Vrienden waerom sluyti die poorte. Rijt voorts, antwoorden si, bevecht den ridder die ghi daer siet. Ic bid u sprac Turias segt mi dye costume van deser plaetsen, want ick hier come om een ander sake dan ghi mi beveelt. Tgene dat ghy begeert antwoorde de poortier, suldi seer qualic¹⁾ van hier crigen, daer om gaet, bevecht den ridder die ws verwacht, want die costuyme van deser plaetsen is sodanich dat ghy nemmermeer van hier sceyden en sult ist dat ghi verwonnen blijft, ende ist dat ghi verwint so moetti noch twee ander ridders bevechten dye also vroom oft vromer sijn dan ghi, daerom denct dat ghi nemmermeer van hier comen en sult. Vrienden sprac Turias ghi weet luttel wat God sal laten geschien. Met dien sloech Turias sijn peert met sporen, Angote metter lancen in sinen scilt stekende dat hi hem wten gereyde²⁾ ter aerden werp soo verdooft³⁾ dat si alle meenden dat hi doot had geweest. Als Turias dat gedaen

1) Bezwaarlijk

2) Zadel

3) Bedwelmd

[p. 69]

had besach hi zijn lancie die hi noch geheel vant, vanden welcken hi blide was, vraghende oft hi meer moeste doen. Daer op si hem antwoorden dat niet te achten en was dat hi gedaen had teghen tghene dat hi noch doen moste, hem gebiedende bat voort¹⁾ te riden. Turias reet terstont voorts daer hi voor de poorte vanden anderen thorre op een peert al gewapent sach sitten Anquibor als een vroom ridder, die hi in sinen schilt reet met sulcke cracht dat dijser vander lancen door schilt, door harnasch ginc, hem vanden peerde worpende tegen den pilaer vander bruggen, ende had hi hem een weynich voorder geworpen alle tgoet der werelt en had hem niet mogen helpen, want hi soude inde rivier gevallen hebben. Dit al tsamen sach Floreta van binnen den thorre daer si was. Daer brac Turias zijn lance, mer hi nam die lance van Anquibor die noch geheel was, daer na stont hy af van zijn peert, want²⁾ seer moede was, ende sadt opt peert van sinen schiltknecht dat een seer machtich peert was, daer met al saechteliken ridende over die brugge tot op eenen scoonen groenen pleyn. Doen vertelde men Tyban den here vander stadt hoe dat daer comen was een ridder die zijn broeders verwonnen had, elcken met eenen steke, seggende dat si noyt so vromen ridder en sagen. Tiban dat hoorende was des seer verwondert seggende dat die ridder die sulcken steken stac, tegen hem wel vechten mocht. Doen wapende hi hem ende is op zijn peert gescreden metter lancen in die hant rijdende op den pleyn daer Turias zijns verwachtende was. Terstont als beyde die ridders deen den anderen sagen, sloegen si haer peerden met sporen, met sulcker cracht tegen malcanderen rijdende metten lancen in die schilden in sulcker manieren, dat haer harnasch faelgeerde, so dat si malcanderen wonden ende beyde haer

1) Wat verder

2) Want het (t.w. het paard)

[p. 70]

lancen in veel stucken braken ende haer peerden hadden nalijcx¹⁾ ter aerden gevallen vanden swaren steke. Terstont als beyde die ridders haer lancen gebroken hadden, trocken si de sweerden wt die scheyden, op malcanderen so swaren slagen slaende, dat alle die gene diet sagen daer af verwonderden, gelijc ofter hondert mans gevochten hadden, ende als si op die helmen sloegen vlooch tvier daer wt, gelijc wt een gloeyende yser, die peerden en conden nalijcx haer meesters gedragen, so machteloos waren si van moetheden. Niet lange en mocht Tiban inden strijt dueren, diens harnasch gebroken was, hem gevoelende seer gewont vanden swaren slagen die hem Turias gegeven had, midts dwelcke hi aen deen side²⁾ reet, scrijdende van zijn paert ter aerden. Turias dat siende sprac tot hem segghende. Heer ridder waerom sidi vanden peerde gestaen, meendi te voet beter te vechten dan te peerde. Daerom doen ic dat [niet] antwoorde Tiban, mer ic wil wt uwen handen vlieden, want ic en mach uwe slagen niet langer verdragen. En peyst so niet van mi te sceyden, sprac Turias, want ghi moet my eerst Floreta geven sonder verdrach³⁾. Edel ridder antwoorde Tiban, siet haer ghinder ongheblameert op genen thorre, si heeft gesien alle tgene dat ghi ghedaen hebt, vermaledijt moet ic sijn is haer van my ofte van yemant anders eenige oneere gedaen. Segt my dan, sprac Turias, waerom naemdi haer wter kercken, als ghi haer wech vuerde. Daer si is, antwoorde Tiban, heb ic wel hondert vrouwen vanden ridders die ic tot deser plaetsen met strijden verwonnen hebbe, welcke vrouwen daer blijven sullen, totter tijt dat haer mans die wederom coopen met eenen grooten schat van gelde, desghelijcke [meende ic ooc te doene met u vrouwe, ende si sijn daer so eerlic⁴⁾ sonder eenige blame, gelijc oft si mijn eyghen susters waren.

1) Bijna

2) Terzijde

3) Uitstel

4) Geëerd

[p. 71]

Als Turias hem dat hoorde seggen, was hi seer verwondert dat hi so onlange inden strijt geduert had, ende Tyban sprac tot Turias seggende. Ic begeer u te seggen, een sake in die welcke ic uwer hulpen behoeve, ende ick bidde u door ghenade dat ghi mi in dier saken behulpich sijn wilt. U believe te weten dat ic een ionge maecht soo herteliken beminne, dat ic door haer liefde sterven moet, ten si dat ic haer verwerve ende men wiltse mi niet gheven. Dese maecht heeft vier broeders die so vromen ridders sijn, als in alle den landen zijn moghen, ende si heeft mi ontboden dat si nemmermeer trouwen en sal ten si dat ic met mijn vierder ridders, haer vier broeders met strijden verwinne, dwelck si my also geseyt heeft, om dat si mijn liefde niet en begheert, want si meent dat inder werelt gheen vier ridders en sijn die haer broeders met feyten van wapenen souden connen verwinnen, ende hierom heb ic die vrouwen gevangen gehouden om dat die vrome ridders teghen mi souden comen strijden op dat ic eenen kiesen soude dye seer vroom ware om mi te helpen vechten teghen de voornoemde vier gebroeders, ende om den selven strijt te vechten, en heb ick niet meer dan neghen daghen respijt¹⁾, maer nu ben ick in uwen handen gestelt, daerom doet met mi tghene dat u belieft. Ghi hebt gesproken als een goet ridder sprac Turias, believet u ic sal met u riden om met u den selven strijt te vechten. Heer Turias antwoorde Tiban, nu stelle ic mi onder uwe subiectie als vassael, want believet u ic sal mijn begeerte verwerven. Mettien wilde hi sijn handen cussen, dwelc Turias niet gedoogen en wilde, ende stont vanden peerde hem omhelsende. Ende Turias sprac tot Tiban seggende. Ic bid u mijn vrient geeft mi de ridders met den vrouwen die ghi hier hout, ende laet die los gaen elck daert hem belieft. Here dat wil

1) Uitstel, tijd

[p. 72]

ic geerne doen antwoorde Tyban, ende si mogen uwe handen wel cussen, Gode danckende dat si door uwe vromiclieit verlost zijn, nu here ontwapent u so moechdi rusten. Leyt mi eerst daer Floreta is sprac Turias. Doen gingen si beyde tsamen al gewapent opten thorre daer Floreta was de welcke als si hem sach met openen armen tot liem liep al screydende van blijschappen. Tiban liet hem daer, ende Turias ontwapende hem met Floreta bliscap drivende, onderlinge menich minlic woort sprekende, ende binnen dien tijt bereyde men die maeltijt. Als Turias wt die camer quam vant hi die ridders die zijns verwachten aen hem oorlof begerende om elc te reysen daer si wilden dwelc Turias henlieden consenteerde, des si van blijscappen sijn handen cussen wilden. Turias ende Floreta bleven inde stadt van Tiban die seer lustich ende overvloedich was van allen dingen. Tiban ende sijn broeders waren seer edele ridders, ende arbeyden al dat si mochten om Turias ende Floreta te believen die daer in grote wellusticheyt bleven tot den beteekenden¹⁾ dach dat Tyban vechten soude tegen die broeders vander ioncfrouwen Dyomana geheeten.

1) Vastgestelden