De Tsjerne. Jaargang 22

[p. 301]

[Nummer 9]

Durk van der Ploeg / Gedichten

Oan de lezer

Poézij
de bistjurre
blydskip wémoed eangst
meitsje it floeiber
mei dyn triennen
mar wês net oandien
fan myn tael
de poézij is
ûnlêsber.

As ik skriuw
der fortakje har
fingers troch myn keamer
der kleeft in
plantaerdich portret
op it glês
God wol him sichtber
meitsje yn
de minske

Poézij is
leafde leafde
is died.

Park

De skaden forpleatse har stadich
yn it park
krûpe ûnder de beammen troch
de sinne triuwt in swan yn 'e fiver
in skaed klimt op in bank.

[p. 302]

Observaesje

De leafde groeit
yn it tsjuster
de muorren slagge
fan grienens út
eagen tine iút ta wetters
net to bidjipjen
fan swartens

Dyn lichem slacht
út fan wille
flammen sisterje
yn dyn eagen

It toskfleis wurdt
my bitter
it reint yn it gers
en de nacht as bloed
leafde is
in died
mei forstannelike
bigrinzing

Ofskie

Tusken de sniefjilden
rivieren
swart en glêd
dou farst ôf mei in
skip nei de fierte

in sniefjild is ymponearjend
yn opperfiakte.

[p. 303]

Leafde yn beton

Leafste
hâld it lok
yn foarrie
yn 'e skûlkelders
soldaten stappe
oer ús hollen
oer ús lok
hâld it lok
yn foarrie
yn 'e atoomfrije
skûlkelders
neffens foarskrift
leafste

jouns dounset
der in mich
om 'e lampe
in spin lûkt
him op nei it
hielal
it binne de
warskôgings
foar in
hjirneimels
en bid
bid

[p. 304]

Gjin realiteit

De minsken binne to lyts
om to fleanen
Se leauwe yn de eangst
om to fallen

Leau net yn de eangst
ik bin de minske net de minske
mar flean as in fûgel
oer de bosk
de paden binne leech
der krûpe geasten
troch it moas
der wenje kabouters
yn de poddestuollen
hwant de minsken
meitsje harsels sa lyts
de wrâld is har
paradyske
se leauwe noch yn de
wetten fan swiertekrêft
mar net as leauwigen

De dood is een heelal

De dood is een heelal
maar als ik sterven zal
wees dan niet bang
weet dat ik in de eenzaamheid
naar jou verlang
dus wees bereid

[p. 305]

Atmosferysk perspektyf

De himel is blau
fan it
Atmosferysk Perspektyf
God is ierde wetter wyn

De himel wjerspegelt
yn de sé
swart as inket

God is yn de minsken
lykas de himel birint
en de sé swart wurdt

As ik oan God tinke wol
stap ik yn in gat.

Fries

Ik bin dyn kjeld
dyn djipferzen hert
rottet net by my wei
wy bliuwe ivich
deselden.

Leafde is slytsk
wy moatte de barm hâlde.

Miniatuer

Ik leau yn de atomen
mei in leauwe
as in mostersied.