De Tsjerne. Jaargang 22

[p. 281]

Durk van der Ploeg / Gedichten

Gjin triennen fan oandwaning

1

It bin de deade soldaten
Dy't op 'e skouders fan de maten
De wrâld útrinne
Mei blommen op it liif
Hwer gean dy soldaten hinne?
Dat stiet noch yn 'e kiif
De earste wol nei de sinne
De twade nei syn wiif
De tredde wol de wrâld útrinne
Samar op syn bleate liif
De fjirde wol marsjeare
Yn 't frjemdlinglegioen
De fyfte wol krepeare
Mei eare en fatsoen
De sechste kriget ivich fjûr
Dêr wol er graech op wachtsje
De sawnde wie der altyd oer
Wol yn syn grêf oernachtsje
De achtste wie in kommandant
Dy't yn 'e himel wennet
De njoggende in pommerant
Dy't him dêr bitsjinnet
De tsiende is in fint fan neat
Dy hat de boel biskiten
De alfte dy wie skeel en read
Mar is nou út 'e niten
De tolfte wol noch hegerop
En sil aenst noch to learen
De trettsjinde dy hie gjin kop
En wachtet op kremearen

[p. 282]

 

De fjirtsjinde wie kommunist

 

It fleis leaver as de bonken

 

De fyftsjinde dy't alles wist

 

Dy wie der neist of njonken

2

Dyn rottehals
Dy't út it unifoarm stekt
Sjocht oer de bieren hinne
Kommando Salút Salút
Lead en krûd binne it earbiwiis
Oan de hilligen
Lit se mar hwat slomje
Op 'e skouders fan de maten
It bloed krûpt wol dêr't it net gean kin.

[p. 283]

Monolooch

Mefrou sit mei har huodtsje op
Yn 'e blikke.
Oan wjerskanten romte op 'e bank
Ik wol wol efkes opskikke
As jo dat graech wolle skik mar oan
Stean wurdt men ek sa wurch fan yn 'e skonken
En dat mei dat gleone waer

Mefrou sit mei har huodtsje op
Yn 'e blikke.
Dêr yn 'e beibeammen koe 't wol hwat biwege
Ik wol wol efkes opskikke
Jo kin der noch wol by
De bank is greaternôch en och
Ik bin ek mar allinne en
Yn myn seisensawntichst dat
Hwat ha ik noch to wachtsjen
Mar ik woe sa graech efkes mei jo
Prate. Jawis liz jo de bûsdoek mar oer 't hier

Mefrou sit mei har huodtsje op
Yn 'e blikke.
Ik skou de âlde skonken dan mar wer hwat yn 'e sinne
Ik wol wol efkes opskikke
Dan kinne jo der fleurich by
Ien is ek mar allinne.
En och dan kinne wy nochris prate
Jo bin yn 't Hûs tink just jawol
Gesellige boel tink mar fol
Al dy âlde minsken ik jow my
Mar hwat del yn 'e blikke
Jo en ikke

[p. 284]

 

Mefrou sit mei har huodtsje op

 

Yn 'e blikke.

 

Jawis jo nimme it der fan

 

Ik kin noch wol in eintsje opskikke

 

Mar net to fier dan trûzelje ik der hjir wer ôf

 

Men moat langer sa foarsichtich wêze

 

Ja dy beam ha 'k fan in krútsje set

 

Ik hie net tocht dat ik fan myn eigen fruchten

 

Nochris safolle skaed ha soe

 

Mar sa rint it mar wer frjemd yn 'e wrâld

 

Dus jo hawwe it breidzjen mar mei

 

Nou ik nim efkes lins hear

 

Ik ha optheden neat mear op priemmen

 

Mar dêr mei 'k net oer

 

Ja jo ha gelyk jo geane der mar wer fan troch

 

Nou de groetenis oan de oaren hear

 

 

 

Mefrou sit mei har huodtsje op

 

Yn 'e blikke.

 

Oan wjerskanten romte op 'e bank

 

Ik wol wol efkes opskikke

 

As jo dat graech wolle skik mar oan

 

Stean wurdt men ek sa wurch fan yn 'e skonken

 

En dat mei dat gleone waer