De Tsjerne. Jaargang 22

[p. 278]

Tr. Riemersma / Fersen

Fers 2

Hy lei dêr mar sútrich tocht my
yn syn streekje-pyama
(it wurdt wer it âlde liet ja)
de mûle iepen nettsjinsteande
de klosetrôlle dy't ûnder syn kin sitten hie
(gjin yllúzjes boppe de fyftich
kom je net moai yn 'e kiste)
Ik seach dus wer dy frekkeling
om hwa't ik in ûre net smoke mei
lyk yn syn tût
de healiepen bek fan 'e dea
dou dus ek fordomme
hy hat dy krigen
it lid der mar op jonges
'k ha 't wol wer sjoen
En dan in gjalp fan 'e widdou
om to bistjerren
godnochta dit is it
dit seit my mear
as hwat dy fantast stiet to smouzen
(God kent uw verdriet moeder)
Mar oan 'e thé letter
wy hiene him toplak
tocht ik faeks wie it dochs net echt
dy gjalp niis ach né jong
yn in gedicht dan bylket soks wol
mar fierder ach né jong
sy skreaut en dou flokst
mar it forwaeit
men spielt it wei mei thé
ach kitsch jong
sjoch se glimket al wer

[p. 279]

Fers 3

Net om it ien of oar God
- of eins wol fansels
hwant ek dizze monolooch
is in oratio pro domo -
ik haw der bihoefte oan to sizzen
dat ik tsjin Jo neat haw.
Dat is in forklearring
dêr't nimmen hwat oan hat
fansels
se sizze grif dat it kwetst
hwant ik leau ommers neat
hwat ek al wer wier is
ach dy fordommelingen.
Sa meije wy net mar sa moatte wy
Jo witte derfan
gean efter my fordomde kristenen

Jo dy't net bisteane God
ik haw langst nei Jo
frou en bern sliepe
mar ik haw langst nei Jo
ik bin leech God
ik haw myn krûd forsketten
en ik haw forlern
mar ik biklei my net
ik bidoel allinne mar
ik haw langst nei Jo.
Ik wit wol it is ynkonsekwint
hwant ik leau net oan Jou bistean
mar it is dochs minsklik
dat ik langst nei Jo haw?

[p. 280]

 

It is stil en leech

 

och hwat moast ik

 

ien tsjin tsien

 

myn wurden binne wapens yn har hannen

 

mar dêr net mear oer.

 

It komt allinne mar

 

dat it hjir sa stil is

 

in buike oan it rút

 

en sa leech.

 

Ik woe graech sizze God

 

ik wit net oft it lije kin

 

hwant it is dochs wer kwetsend

 

yn myn mûle God

 

mar ik bin nou 28

 

ik haw it lang foar my holden

 

mar ien kear woe ik dochs sizze

 

sa graech ienris sizze

 

och godfordomme

 

dat ik Jo sa leaf ha.