De Tsjerne. Jaargang 22

[p. 102]

W.C. Williams / Gedichten

Stienbrek / In soarte fan sang

Lit de slange wachtsje ûnder
syn krûd
lit it skriuwen
wêze mei wurden, staerch en kwyk, skerp
to slaen, stil to wachtsjen,
sûnder sliep.

- troch metafoar to soenjen
minsken en stiennen.
Stal gear. (Gjin tinzen
mar yn dingen) Bitink!
Saxifraech is myn blom dy tospjalt
de rots.

De die

Dêr stiene de roazen, yn 'e rein.
Ik pleite, snij se net ôf.

Se duorje dochs net, sei hja.

Mar se steane sa moai

dêr't se binne.

Och, wy ha allegear in kear moai west

sei hja,

snie se ôf en joech se my

yn 'e hân.

[p. 103]

De wurden, de wurden, de wurden

De rook fan 'e iris, swiet sitroen,
wurdt swieter troch jild, lyksa
de rook fan boekweet, de rook fan 'e frou.
Sân skaeft net iepen dêr't jild is.
Skiep driuwe gear, hynders wrinzgje mar jild
forsêftet al.
Ljep of swim
sliep of wês dronken yn hokfoar earms
of yn gjint
jild is de kroan

Dyn eagen, billen, boarsten - roazepuntich,
jild is har rêstbank, har went,
it ljocht troch de blinen...

Frouwe efter de hage, efter de
muorre:
sidene lea, foarholle blank,
jild sillet troch de skelve
bledden boppe dy

Oerein en skodzje dyn rokken
foar de bûterblommen, giel as oppûtst
goud

Folsleine forneatiging

It wie in iizge dei;
Wy bigroeven de kat.
Wy namen de koer
en stieken dy oan

efter op 't hiem.
Hwat oan flieën ûntkaem
ierd' en fjûr,
stoar fan 'e kjeld.

(oersetting H.TJ. PIEBINGA)