De Tsjerne. Jaargang 19

[p. 9]

Gedicht fan de frijheit

Doe't ik in bern wie yn dyn hôven,
De simmer droech my oer de hichten,
Oer de hiemen, bylâns de koele stallen;
Ik roun as in harder it biggel nei.

Waekswyt it laem ûnder de stammen,
Tusken de spoaren de sjongers de sliepers,
Mende ik elberich troch it gehucht;
In ljochte ruter sûnder helter.

Ik song en spile bliid it hûs,
Snijde my roufear en fluiten,
Mar bitter de snaren fan de wyn;
Skodden de ranken it bloeisel ôf.