De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 29]

Pont de Langlois

It heechst rikt it nocht yn it skatterjend blauwe
jûchhei fan de loft en it wetter,
it heech sopraenblau.

It neakene sân fan de wâl en de stiennen
fan brêgelânhaden tenoarje
yn gieloranje.

De brêge, de heechop en loftich homeide,
kliuwt steil as in giele sopraenstim,
de boppetoanen wyt,
de ûndertoanen blau.

Mar swiergrien en read is it nocht fan de gerzige
bihâldende wâllen, hja heine
yn donkere kleden
elk lûd.

Dit Maertliet fan Pont de Langlois waerd troch Vincent
mei ljocht komponearre en klinkt al
sûnt achttjin acht en
tachtich.